Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

[p. 2]

Hier naer volghen dry ghenuchelijcke Dans-liedekens:

Wyse: Met den eersten.

HOort wat onlanghs is gheschiet,
Bevalligh om te singhen:
Uan een Maeght die de wereldt liet,
En 't vleesch niet en kost dwinghen:
Baut op een kranck fondament,
't Is ghevallen inden ent,
Gheweken, gheweken, besweken.

Sy quam als den leeuw soo kloeck,

't Scheen niet en kost haer deren,
Alsmen naer aan de den doeck,
Sprack ick draeght 't Cruyce gheren:
Ick wil Godt ghetrauwe zijn,
In druck, teghenspoet, en pijn,
Verblyden, verblyden, in't lyden.

Alsmen haer tard' op den teen,

Om haer wat te beproeven,
Haer kloeck herte wierdt soo kleen,
Begroest haer te bedroeven;
Al de blydschap en vermaeck,
En den Gheestelijcken smaeck,
Die schenen, die schenen, verdwenen.

Teghen 't Cruyce datter quam,

Ghinck toorenigh haer vreken,
Daer sachmen dat gheveynsde Lam,
Sijn oorekens op steken;
Wiert beroert, en onghecust,
Liefde Godts wiert uytgheblust,
Verflaude, verflaude, beraude.

Dese Maeght quam om ghemack,

Godt dienen om goe daghen,
D'oly in haer lamp ghebrack,
Tot 't Bruydeghoms mishaghen:
Die voor haer sloot 's hemels deur,
Wiert verstooten met gh[e]treur,
Moest vluchten, moest vluchten, met suchen.

Sy gingh naer de werelt weer,

Wiert argher als te vooren,
En diende weer den helschen he[e]r,
Die haer ziel de' versmooren:
Daer sy in de helsche pijn,
Eeuwelijck met hem zal zijn,
In banden, in banden, en branden.