Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

Vande derde soorte van Ghebedt, ghenaemt Inwendighe Ledigheyt, of Contemplacie.

Stemme: O Iesu soet.
Ofte: Comt lieve Bruydt.

'T Ghebedt, van rust, vol Hemelsche wellust,
Daer alle menighvuldigheyt heel sust:
Soo verr' 't voornoemde noch te boven gaet,
Ghelijck den Hemel boven d'aerde staet,
In d'alder hooghsten graet.

Godt sprack maer een, van nood' is Magdaleen,

Die kies het beste deel met my ghemeen,
Dat haer noyt afghenomen en zal zijn:
Waer door ick haer, en sy zal wesen mijn,
Door liefde sonder pijn.

Seer wijs beraen, sprack David 'k zal still' staen,

En hooren wat Godt in my spreeckt voortaen:
Wiens teghenwoordigheyt, vernieut mijn jeught,
My onderwijst, en leert, den wegh der deught,
Die mijn ziel heel verheught.

Exempel leer, spreeckt u aen eenen heer,

Hebt ghy selfs al den clap, verstoort hem seer:
Ten minsten moet ghy wesen soo beleeft,

[p. 35]

 

Vertoeven tot dat hy ghesproken heeft,

 

Eer ghy hem antwoort gheeft.

 

Hoort oock in stilt, soo langh als Godt dat wilt,

 

Ontfanght oock alle sijne gaven milt,

 

Stelt u in't alder-diepste neder-dal:

 

Dan aspireert, verlanght naer uwen Al,

 

Die u omhelsen zal.

 

Als u hert blaeckt, voor hem dan plaetse maeckt,

 

Ontfangt hem in u ziel, ontbloot, heel naeckt,

 

Die u dan toeft, spijst, u hert, ziel, en geest:

 

Dit is't bancket van 's Bruygoms hooghste feest,

 

Die verheught alder-meest.

 

Noyt een vuyl ziel, met Godt dees fe[e]ste hiel,

 

Noch in dien soeten slaep der ruste viel:

 

't Moet wesen een, verstorven schier als doot,

 

Van al dat buyten Godt is heel ontbloot,

 

Onderstaen menigh stoot.

 

Van ledigheyt, en wort hier niet gheseyt,

 

Die u bringht tot de valsche luyigheyt:

 

Soo seer mishaeght Godt dese vuyle smet,

 

Dat hy van't Cruys quam, en gaf een sotlet,

 

Aen dien sliep in't Ghebet.