Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

Den Enghel des Heeren beklaeght sich (bedroeft zijnde) over het cleen respect dat sommighe lichtveerdighe menschen draeghen aen Godt den Schepper van Hemelrijck, sonderlingh in synen H. Tempel, alwaer die suyver schoone Enghelen van groot respect, in syn teghenwoordigheyt beven.

Stemme: Belle Bergere champestre.
Ofte: Wie wilt hooren, 'k zal hem singhen &c.

VEle commen inde Kercken, sonder te mercken,
waerom sy daer commen in:
Qualijck eens op Godt daer dincken, eten, drincken,
Light hun dieper inden sin.

Dit ghebedt Godt seer mishaeghde, als hy klaeghde,

Dat 't volck met de lippen maer,
Heel verstroeyt, ghebet daer spreken, vol ghebreken,
Loopt het hert, laes verr' van daer.

[p. 48]

 

Vele commen daer staen praeten, als op straeten,

 

Ongheschickt, onghemaniert:

 

Lacchen, matten, ende spotten, als de sotten,

 

't Hooft draeyt, en 't ghesichte swiert.

 

Men siet dat die schoulien eeren, groote heeren,

 

Sprekens' aen met groot respect:

 

Maer den Schepper van hier boven, schandigh loven,

 

Met 't hert vuyl, en ziel besmet.

 

Men siet niet dan lichte daeden, saluaden,

 

Ergher als in een salet:

 

Den rugh' naer den Autaer keeren, Godt onteeren,

 

Seght eens of dat is ghebet?

 

Weerde Predicanten preken, Biechtvaers spreken,

 

Connen 't clappen niet verbien:

 

Hoe sy Godt daerom verstooren, naer't behooren,

 

Can-men dat niet recht bedien.

 

Godt heeft van al die de vraecke, en 't roept vraecke,

 

Voor sijn Hooghe Majesteyt:

 

't Zal hun zijn in't ander leven, uyt-ghedreven,

 

Met seer groote strafficheyt.

 

Godt mocht nu wel noch eens comen, 't hunder schromen,

 

Iaeghen hun met sweepen uyt:

 

Al die d'ander lien ontstichten, die quae wichten,

 

Hier die uyl, en daer den guyt.

 

Menigh ur' in ydel saecken, gaet vermaecken,

 

Maer eens daeghs maer ten half ur',

 

Cont niet bidden sonder kijcken, sout beswijcken,

 

Dunckt u dat u valt soo seur.

 

Nochtans zult eens moeten sterven, ende derven,

 

Al het sinnelijck playsier:

[p. 49]

 

Wee u, is u ziel dan vonden, vol van sonden,

 

En omringhelt met het vier.

 

Om Godts liefde spreckt ghebeden, met goe zeden,

 

Voor die rust in't Sacrament:

 

Hy zal sich lieffelijck toonen, u dat loonen,

 

Met den Schat die noyt en ent.