Den sesden Vleughel, vande stranghe rekeninghe, die de ziele naemaels moet gheven aen Godt.
Stemme: Edel artisten coen.
Moet ick suchten, en beven,
Wat ick al hebb' bedreven;
De rekeningh is nauwe, die comt voor Godts Aenschijn,
Op gheen deucht ick betrauwe, want sy vol vlecken zijn.
Ick laet my vooren staen,
Met hert, en mijn ghedachten,
Het vonnisse seer stranghe, daer-men niet quijt en schelt,
Dat maeckt mijn ziele banghe, beroert, en heel ontstelt.
Noch oock soo kleene saeck,
Het staet al op gheschreven:
Mijn sonden roepen vraeck,
Van dat ick hebb' bedreven,
Van woorden, ende wercken, die ick oyt hebb' ghedaen,
Godt comt die al aen-mercken sonder voorby te gaen.
Eenen Man naer Godts herte,
Voorsagh oock te gheschien,
Dien dagh van druck, en smerte;
Die hy oock vreesde seere, sprack gaet niet in't gherecht,
Met my o goeden Heere, weest goedertier u knecht.
Paulus oock claer belijdt,
Onschuldigh niet te zijne:
Dien dagh vreesd' hy altijdt,
Met anghsten, schrick, en pijne.
Hieronymus by desen, heeft daer oock op ghelet,
Aen sijn ooren te wesen, docht hem altijts trompet.
| |
Dit schroomelijck tempeest,
Soo moet ick my vervaeren,
Die langh in vuyle lusten gheleeft hebbe soo dwaes,
Volghende mijne lusten, hield' ick dit al voor rars.
Als gh'u passi', en leet,
My stellen zult te vooren.
Dan kom' het in't lichte, mijn sonden groot, en kleen,
Met een vriend'lijck ghesichte, wilt my ten hemel leen.
|
|
Auteursrechtvrij