Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

Vande Verrijsenisse.

Stemme: Lof zy u Moeder Maeght, der Enghelen &c.

DEs Hemels klaere Sonn',
Scheen wat ghegaen zijn t'onder:
Godt 's Hemels Vaders Soon,
Door sijn strangh' doot van wonder,
[Maer] droef in't Graf gheleyt,
Bedeckt als door een wolck:
Daer naer met vroy'lijckheyt,
Hem klaer vertooght aen't volck.

Droefheyt, ghesucht, en pijn,

Is nu gaen henen vluchten:

[p. 88]

 

Sijn Goddelijck Aenschijn,

 

Doet te niet 't kermen, en suchten;

 

't Is nu den rechten tijdt,

 

Dat den bedroefden mensch,

 

Nu innigh wordt verblijdt,

 

Hy heeft nu sijnen wensch.

 

Godt heeft hem heel verneert,

 

Noyt en zal hy meer sterven,

 

Over 't vleesch triumpheert,

 

Op dat wy sijn Rijck erven:

 

Vyt 't sondigh graf opstaen,

 

En met ootmoedigheyt,

 

Des lijdens baen in-gaen,

 

Cloeck met stantvastigheyt.

 

Lof Coningh triumphant,

 

In d'hooghsten throon gheclommen,

 

Door uwe liefden brant,

 

Laet ons by u eens commen:

 

Helpt ons victorieus,

 

Verwinnen 't vleesch rebel;

 

Sathan den helschen reus,

 

En al 's wereldts ghequel.