Gedichten

[p. 93]

Mijne reis.

Al heb ik, op mijn boot,

In 'swaerelds zee, geen zijlen;

'k Zal echter niet verwijlen,

Al is de reis wat groot!

'k Heb riemen om te roeijen,

En kragten in mijn' vuist; −
Wat werks te meer zal juist

Mij niet te zeer vermoeijen.

[p. 94]

 

'k Wil langer niet meer dwaalen;

 

Ik zie mijn's Vaders huis!

 

En zou ik dan nog draalen,

 

En woonen in een kluis?

 

 

 

Ik vond aan vreemde stranden

 

Niets, dan wat woestenij;

 

Geen haven, om te landen,

 

En nooit iets goeds voor mij.

 

 

 

Dat and'ren voor den wind,

 

Al zijlend, landwaart spoeijen!

 

'k Wil, als een dankbaar kind,

 

Mijn's Vaders bootje roeijen.

[p. 95]

 

'k Kom tog allengskens nader

 

Aan 't huis van mijnen vader;

 

En zie reeds, aan de kust,

 

Zijn koele Tent ter rust!

 

 

 

'k Zal daar nooit meer verdwaalen;

 

Maar, aan mijn's Broeders hand,

 

Hem mijne reis verhaalen

 

Naar 't lieve Vaderland!