Gedichten

[p. 96]

Aan * * *

Neen, de waereld zaait geen bloemen,

Heeft geen Mirtenbosch geplant,

Voor den vreemd'ling, die mag roemen

Op een beter Vaderland.

Voor hem, zijn heur Mirtengangen

Labijrinthen naar het graf,

En vergiftige adderslangen

Schuiflen langs de hagen af.

[p. 97]

 

Wat zij beeken noemt, zijn poelen,

 

Zwart van modder, in zijn oog;

 

Niets kan daar zijn' dorst verkoelen; −

 

Voor hem zijn heur bronnen droog:

 

 

 

Rijkdom, wellust, eer, vermaken −

 

Alles, wat de waereld biedt,

 

Doen hem zijne reis niet staken;

 

Hind'ren zijn begeerte niet.

 

 

 

'k Agt, o Vreemd'ling! ook geen bloemen,

 

Die de waereld heeft geplant;

 

Ook ik mag mij Burger noemen

 

Van een beter Vaderland.

[p. 98]

 

Schraag mij op mijn wank'le schreeden;

 

Leer mij, hoe men de adders mijdt; −

 

O! ik zie het aan uw' treeden,

 

Dat gij mij ten Engel zijt!

 

 

 

'k Draag met u, op reis, gewillig,

 

All' de lasten der woestijn;

 

En het is mij onverschillig,

 

Of zij lang of kort zal zijn.

 

 

 

Moeten wij wat moeilijk klimmen;

 

't Is de weg naar 't Paradijs!

 

En de Ster aan de Oosterkimmen

 

Is een zek're Gids op reis! –