Een bloemhof van allerley lieflijkheyd sonder verdriet

(1668)–Adriaan Koerbagh– rechtenstatus



[pagina 8r]
Op het Bloemhof van Vreederijk Waarmond, ondersoeker der waarheyd. MEn opent reets de deur, en hout nu open Hof In Neerlands vraaye tuyn, beplant met schoone bloemen, Die lust heeft tree maar toe, en plukt vry bloemen of, Bekend, of onbekend, men salse u hier noemen. En waar sy is van daan, en eerst haar oorsaak nam En oft een bastaart is, of wettelijk gebooren, En waar dat elke bloem, eerst aan dees doopnaam kwam, Dit kan een yder nu uyt dese Waarmond hooren. Soo dat nu yder een verkrijgt sijns herten lust, ’t Sij regtsgeleerde, arts, ’s volks leeraar, ofte leeken, Die alle in dit Hof, hun graagte word geblust, Men hoort in suyver Duyts, van God, en wetten spreeken.
[pagina *8v]
Soo dat nu imant niet, hy imant heeft te gaan Om ’t een of ’t ander woord van kunst, om dat te weeten Hy gaa slegts ’t Bloemhof door, tot in de regte laan Daar salt in over vloet, hem worden toegeweeten. Soo wijk de duystere nagt voor dese klaare Son En al wat was bedekt, dat steekt het hoofd weer boven Wie dat nu waarheyd lust, die gaa tot dese bron Die voor een yder springt, en waard is om te loven Men vlegt dit hoofd een krans, van Myrten en Lauwrier, Dat ons de weetenschap, in suyver Duyts wil leeren, Ik wensch u Vreederijk, de reede steets bestier, En dat ghy lang hier leeft, in wijsheyd moogt vermeeren. Zijt Voor Ider.