Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon
(1624)–Jan Sijwertsz Kolm–
AuteursrechtvrijOp-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst
[Folio G3r]
| |
Refereyn op de Vraghe.NA dat den mensch Godts Beelt door de Sond'had verlooren
Was wegh syn lust en rust om te doen eenich goet,
Maer door Godts genaed' groot, die hem doen quam te vooren
Als Godt sprac 'tVrouwen-zaet sal 'tSerpent 'thooft doorbooren
Aenquam hem door Godts gheest weder een goeden moet,
Want den gheest die herschiep zijn hert op staenden voet,
So dat Adam doen was ras tot het goet gheneghen,
Volbracht syn Ampt, voelden oock den rust soet,
Als hy na Godes Woort richten al zyne weghen,
Een gherust ghemoet is voorwaer den hooghsten zeghen
Die Godt door zynen Geest op Aerden den Mensch schenckt,
Een kint Godts sulcks gheniet, niemant can't spreecken teghen,
Die Christi eyghen zyn haer rust wordt niet ghekrenckt,
Dit is den rust en lust het welck den Mensch toebrenckt
Als comt zijn leste uur hy voor de doot niet beeft,
Dees reden is dan vast yeder het wel bedenckt
'T ghemoet dat door Gods Geest rust heeft, in meeste lust leeft.
Salomon den Coninck betuycht, dat dit is waerheyt,
Hy seght een goet ghemoet den mensch steedts hout in vreucht
Het brenght welleven by, t verdrijft alle ghevaerheyt,
Hier om die wel hier nae comen voor Godt in claerheyt
Moet trachten nae de deucht, die t'hert alleen verheucht,
Want sonder deucht niemant verquicken can syn jeucht
Oft oprecht roepen sal Abba, ô lieven Vader,
Dus soo langh als ghy leeft doet wat ghy cont of meucht
Alleen tot Godes eer hy is u lust versader
Syn Gheest sal u syn by, en blyven u berader,
Ghy sult oock nimmermeer comen in het verderven
Maer sult met rust en lust drincken uyt s'levens Ader,
Jae sult met rust en lust willen voor Godts eer sterven
Want ghy weet dat ghy sult het Hemelrijck be-erven,
Godts Enghel u bewaert om u hy altijdt sweeft
Dies zijt ghy niet bevreest al soudmen u doorkerven,
T'ghemoet dat door Godts Geest rust heeft, in meeste lust leeft.
| |
[Folio G3v]
| |
Met een gherust ghemoet gingen de Mart'laers treden,
Blymoedich nae het vier, loofden haer Schepper groot
Om dat sy waren weert te lijden als syn leden,
Haer ruste was in Godt deden met lust gebeden
Dit doet t'gherust ghemoet t' beswijckt niet inden doodt
Dus al moet een Kindt Godts, hier lijden veel aenstoot,
Van Satan, Werelt, Vleesch, hy kan het overwinnen
En dat door Godts ghenaed' want hy is in t' bloet root,
Christi ghewasschen reyn die hem oock cocht uyt minnen,
Wy Christi eyghen syn by Christi syn ons zinnen
Want Christi comt ons toe met syn verdiensten al,
Door Christi wy alleen comen ten Hemel binnen,
Die Christi niet en heeft, die leeft in truerendal
En die Christi niet soeckt die naeckt d'eeuwighen val,
Die Christi niet bemint hy rust noch lust en heeft,
Die Christi draecht in t'hert die roep met bly gheschal,
T'ghemoet dat door Godts Geest rust heeft, in meeste lust leeft.
Prince.
Prins Godt ons Heer vol eer, vol goetheyt goedertieren,
Ons rust en lust alleen uyt Levender Ionst bestaet
Sonder u niemant niet can richten syn manieren,
Door u zullen wy noch den Eeuw'ghen Sabboth vieren,
Ghy onsen trooster zijt ons eenich toeverlaet
Ons wijsheyt ons toevlucht, ons vorst, ons helt, ons raet,
Ons beschermer ghy zijt, en sult het eeuwich blyven
Wt rechter Liefden wy u volghen tot ons baet,
Van al t'goet dat wy doen, wy u de eer toe schrijven,
Wilt doch door uwen Gheest den boosen lust verdryven,
Die in veelen noch woont, u Kercke oock behoudt
Van valsche Herders boos die in het quaet verstijven,
Gheeft dat ons hert altijt met vlijt haer leeringh schout
Want Heere op dijn Woort ons hert alleen vertrout,
Beschut u volck en Lant dat u Erfdeel niet sneeft,
Ick staeck myn reden nu en segh tot jonck en oudt
T'ghemoet dat door Godts Geest rust heeft, in meeste lust leeft.
In lyden verduldich. H.W.Muysenbloet. |
|