Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon
(1624)–Jan Sijwertsz Kolm–
AuteursrechtvrijOp-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst
[Folio M1r]
| |
Refereyn op de Reghel.LIeftalighe Goddin, Minerva wyt vermaert
Wt Iupiters verstandt en Hersenen ghebaert,
Verschijnt daer men met Lof Rethoricam moet vieren:
Die rijckst bespraeckt is en deuchd'lijcx van manieren
Om den misgunner snoot te leeren door u Leer,
Dat hy hem naemaels wacht te krencken hare Eer.
Comt met der Maeghden Ray, Belleriphontis Berghen
Betreedt, met reden straft die haer onreed'lijck terghen,
Oft ist ghy't niet alleen bestaet, Parnassi vloet
Is hier, die u Goddin d'yverflucx open doet.
Snoert bid ick hem de mondt, laet al dees Pythons tonghen
Onder't Godd'lijck ghebiedt van u doch zijn bedwonghen,
Boeyt haer aen Plutoos Iuck, laet Cerberi fenyn
Haer strecken tot een stilt. Bevryt haer Lof door dijn
Drie-mael drie Susteren Choor, wiens stemmen t'Hemel vloeyen,
So sal Rethorica veracht recht weder bloeyen.
Ist dat ghy voor haer vreest, oft hare laster mydt,
Neemt u Phoebum te baet, die sal u in dees strydt
Door Godd'licke Liefd' als verwinster doen bedyen,
Setten Homerum en Maronem t'uwer zyen:
Die haer ghelauwert hooft heffen op d'Helicon
Verr' boven't licht des Maens, en 'tschijnsel van de Zon.
De Rymer van de Min sal zijn cloeckheyt niet weygheren
Om haer verdorde stam in't nieuw Lof te doen steygheren
In'sHemels hooghe Slot, waerse is inder daet
En bralt op't alder seerst' als hier den dagheraet.
Wat denck ick aen haer pracht, s'is waert eeuwigh te brallen,
Want's Werelts Heeren zijn voor haer Outaer ghevallen,
Hebben haer Lof vermeert, ghedoot het Scorpioen,
Dat als Saturni Ster met elck een had te doen.
'T welck zo ghy nu oock keelt, of bint aen yseren boeyen,
So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.
| |
[Folio M1v]
| |
Roept, roept doch overluyt de quaetheyt van't gheslacht
Dat yder een verfoeyt, zich selven prijst en acht,
En seght vrymoedich uyt den borst, dat men mach hooren:
Dat schempers waerdigh zijn te draghen Ezels ooren.
Die't hier niet doen door dien zy beter zijn gheleert,
Maer om datse door't haer niet seer worden ghe-eert,
Wreeckt u aen dit ghespuys, toont dat dees botte Ezels
Alhier verder vers zijn van't goet, als boose Wesels,
Die niet om te versaen haer Maegh, spijs soecken, maer
Door ghewoont' met de Wolf scheuren het een, en'taer
Die uyt de natuer spot al een splinter begecken,
Al ist schoon dat hy niet can syne balck bedecken
Die men ziet in zijn oogh. Wat is zijn doen dan, swart,
Waer door de waerste const op't vuylst' verduystert wart.
'T gheen al door constens-Wet wy trachten te verfoeyen,
So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.
Prince.
Ghy Princelijcke Prins, die uyt Levender Ionst
Dees blyde Feest-dagh raemt, aenhoort hier op het ronst,
'T vrymoedighe beken van d'Egelentier soet luchtigh
Die scharp let op de Faem van haer Vooghdesse tuchtigh:
En is, dat noyt den Grieck yet in zijn leven wracht,
Waer door dat hy zijn naem boven de haere bracht?
Dat Herclus doen, met Cocles en meer Romeynen,
Der Meed, en Persen daet, haer naem niet en vercleynen,
Met Emnio zy sayt, met Basilio meldt,
Dat Cresi groote schat. Alexanders gheweldt,
De Eere van dees Maeght nimmermeer overtreffen.
En om haer waerde naem noch meerder te verheffen
Aen David zy ghedenckt, wiens Lofzang staet op maet
Tot haer luyster en pronck, jae onsterff'lijck cieraet.
Datmen haer dan omhelst, en pleeght sonder vermoeyen,
So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.
In Liefd' bloeyende. |
|