Het drama voltrekt zich
Grommeldor vond alles best! Eigenlijk had hij nogal opgekeken van het nieuwe bezoek van de tandhaaien en van hun opgewonden verhaal, want hij was de hele geschiedenis allang weer vergeten, wat nu eenmaal wel eens het geval wil zijn bij oude dieren. Hij zei achteloos, dat hij de hele bocht nog eens zou inspecteren om een goed plekje te vinden om Stalma veilig op te bergen. Ook zei hij ‘jongeheer’ tegen een van de tandhaaien, die al vrij oud was en buitengewoon sterk, zodat die zich nogal beledigd gevoelde. En toen gaf hij met zijn brede staart een grote slag en schoot tussen de koralen, waar hij in minder dan geen tijd weer in slaap viel, geheel onkundig reeds weer van de plannen van de zaagkaaien, de inktvissen en het andere gebroed, geheel onkundig ook van de spoedige komst van de lichtende wondervis Stalma.
In Spelevaarbaai had zich in die tussentijd het drama al voltrokken. De stormachtige nacht was inderdaad gekomen en de dieren hadden met werkelijk bizondere behendigheid hun plannen uitgevoerd. Twee van de sterkste inktvissen met de grootste inktcapaciteit hadden Stalma beetgepakt en met hun andere armen een paar flinke haaien vastgegrepen. Deze laatsten waren onmiddellijk als razenden gaan trekken, maar ze verstijfden al spoedig van schrik, toen ze zagen, hoe vreselijk licht het nog bleef en hoeveel lichter alles werd, nu Stalma in haar schrik helderder straalde dan ooit. De inktvissen lieten Stalma dan ook met enige haast weer los en lieten zich in het donker de baai uit trekken om buiten opnieuw te beraadslagen, want met zo weinig inkt ging het niet.
Auteursrechtelijk beschermd