Eerlycke tytkorting

[p. 2]

Al zyt ghy vert,, Noyt uyt het hart.

DE onghebaende Zee, vol spooreloose baren
Doet tusschen hoop en vrees, mijn lievend' harte varen:

De liefd' is als een Zee, een Minnaer als een schip,

V gonst de haven lief, u af keer is een klip;

Indien het schip vervalt (door afkeer) comt te stranden,
Soo is de hoop te niet van veylich te belanden:

De haven uwes gonst, my toont by liefdens baeck,

Op dat ick uyt de Zee van liefdens vreese raeck.

[p. 3]

WEl te recht mach Liefde by de Zee vergeleken werden, aengesien hare veranderinghe, die d'eene uyr hoop, d'ander uyt vreese doet veroorsaecken: even gaet het met een Minnaer, als het doet een Schipper, de welcke sich op Zee begevende, d'een dach goet we'er, d'ander dach storm en bulderende winde ghewaer wort: drijft met hoop, en vreese, daer d'onstuymige en op-geswollen Baaren hem vervoeren, ende dat niet sonder perijckel, de gewenste haven nimmer te becomen; den Minnaer (nu hoop hebbende zijn geliefde te verkrijghen, dan vreese ghevoelende van te derven) sweeft inde Baren van mistroosticheyt, drijft (door de Stormende winden van nijdighe achterklappers) op de Strandt van afkeer, en op klippen van misgonsticheyt, alwaer hy (van zijn hoop berooft) Schip-breuck sijns Liefde heeft te lijden.

Lief! al zijt ghy vert ghescheyde;

Liefde sal mijn hert gheleyde:
Liefde (Lief) die drijft mijn voort;
Liefde compt u Liefd' aen boort:
Lief is liefde, soet is minne:
Liefde doet my dit beginne:
't Is al Liefde, Liefd' ist al,
Die ick u betoonen sal.
Door de Liefde lijd' ick vreese:
Liefde soeckt uyt vrees te wese,
Even als den Schipper doet,
Als hem treft een teghenspoet,
Vande woeste storm Winde,
Tracht hy goede ree te vinde:
Veyle Haven, ancker-strandt,
Daer hy schadeloos belandt:
Even gaet het my in't minne,
Ick soeck uwe gonst te winne.
Die my vande bitse nijdt,
In mijn Liefdens vrees bevrijdt.