TEn is niet misprijselijck, dat soo wanneer een Dochter tot Liefde versocht wert, sy als dan, gheoorlofde Vriendtschap weet te ghebruycken, tot der tijdt dat sy de gheleghentheydt van die ghene, die haer versoeckt, sal vernomen hebben, die wel ende goedt bevindende, hem met weder-liefde te beloonen, daer-en-teghen, misnoegen vindende, sal kunnen bespeuren, dat het wijselijck ghedaen sal wesen, dat sy de Liefde, niet ghestelt en heeft boven de voorsichticheydt, sulcx dat sy noch ghemint, nochte de Min ontseyt te hebben, een goede ghelegentheyt versuymt, nochte een quade, aengenomen sal hebben. So wanneer, 't sy Dochter, ofte Ionghman, haer Liefde nimmer hooger lieten gaen, als de beradingh; inder waerheyt, men soude soo veel onheyls inden Huwelijcken staet niet vinden: Ten aensien dat de bedenckingh, ofte voorberadingh de Liefde, (eer dat sy ghestelt wert) voor ooghen houdt, oft de ghelegentheydt goet is, ofte niet, ofter goede middelen sijn, of niet, dit eerst wel bedacht, doet veel onheyl, achter blijven.
't Is wijsselijck in Liefd' ghedaen,
Te Minnen, dat Min niet kan schaen,
Die Vryen kan, en niet en Vrijt,
Is seecker dat hy wel bedijt:
En wie soo Vryen wil, die let
Te achtervolghen dese Wet:
Vertrouwt geen uyterlijcke schijn,
Waer door men kan bedroghen zijn:
Maer wel beraedt, eer ghy yets doet,
Soo valt in 't eynd', u werckingh goet:
En zijt niet al te milt, maer houdt wat in het vat,
Al schijnt de Pels vaeck nieu, s'heeft dickwils noch een gat.
Auteursrechtvrij
