Hoe lager dat men 't dwingt, hoe hooger dat het springt.
HEt bovenst staet omlaeg, het laegst komt op gesprengen,
Een licht vlammende toorts dwingt Venvs kleenejongen
Al brandend na de aerd, hoe hyze lager dvvingt,
Hoe meerder datze brand, hoe hooger daize springt;
't Gaet even zoo met die, die't minnen zomtijdt de plegen,
Hoe meerder in bedvvang, hoe grooter in 't genegen;
't Is even in der daed, gelijk Cvpido vvijft,
Hoe men de min meer dvvingt, hoe datze hooger rijst.
DAgelijksche ervarentheyd, is genoegzaeme getuygenisse van 't geen wy door deze afbeeldinge voorgesteld hebben; zoo wanneer de minne plaets neemt in de herten van de lievende jonkheyd, welke minne zeer lichtelijk een oorzaek haerder qualijk varen kan veroorzaeken, 't welk de veel jarige (door beter kennis) dikmaels zoeken voor te komen, zoo met alle middelen van goede vermaningen, als af beeldinge van navolgende zw righeden, en ellenden; dit al vruchteloos, zoeken doorbedwang de jeugd van minne af te trekken, doch mede te vergeefs; zulks dat men 't in derdaed bevind, hoe de minne meerder werd gedwongen, hoe zy minder werd vernietigt; zoo dat men wel te recht mach zeggen, hoe meerder dwang, hoe grooter liefde.
GY (die tot liefde werd beweegt,
En buyten raed liefds handel pleegd,)
Ik wenschte dat gy in de minne,
Voordachtig waert met raed, en zinnen,
En u van ouders raden liet,
Zoo had gy toevlucht in verdriet;
Volgt ouders raed in liefdens zaken,
Zoo kund gy 't nimmer qualijk maken;
Dat is, zoo 't u in d' echte staet,
Niet na uw wel gevallen gaet,
Oft dat de voorspoet schijnd te vlieden,
En weygerd u haer gunst te bieden,
Gy vind (ö jeugd) onthoud dit vry,
Uw ouders gunst, en hulp daer by;
Maer in het tegendeel, zult vinden,
Nocht ouders hulp, nocht gunst van vrinden,
Wat volgt'er ach! een droef ellend,
Voor die geen ouders raed en kend.
|
|
Auteursrechtvrij