Pampiere wereld

[p. 448]

Sonnet.

HEt harde wreede Stael vermurruwt door het vyer,
Maer 't harde hert mijns Liefs en is niet te bewegen;
Wat diensten ik haer doe, noch is het niet te degen.

Cupido stookt niet meer, uw vlam versmacht my schier.

Plumige Vogeltjes, schrilt uyt met naer getier,

Een droeve galm, die't geboomde Bosch door-klatert;
Staekt al uw vroylijkheyd, en droeve Deuntjes schatert,

Om mijnent wil, in plaets van zoet getierelier.

Gy Veld-Goddinnetjes, die't vroylijk Bosch bewoont,

Ey! vraegt mijn Nymphje eens als zy haer hier vertoont;

Wat oorzaeck dat zy heeft mijn diensten te versmaden?

En zoo zy vraegt, waerom dat gy dus treurig zijt?

Zegt dat haer strafheyd u van mijnent-wege spijt;

Om dat zy al te trots mijn weygert haer genade.