|
| |
| |
| |
Den christelycken dagh,
Voor-ghestelt in aendachtighe Ghebeden en Bedenckinghen.
I. Waneer men des Morgens ontwaeckt.
Op de wyse: Van den 45 Psalm.
O Groote God, en Vader onses Heeren!
Die al wat leeft in eeuwigheydt moet eeren;
Doet my die gunst dat ick u kennen magh,
En nae den eysch beginnen desen dagh.
| |
| |
Ghy hebt my langh u goedtheyt laten smaecken,
Laet my oock nu tot uwen dienst ontwaecken:
Ick heb gherust, den slaep die is ghegaen;
VVilt oock mijn Ziel van 't sondigh pack ontslaen;
2.[regelnummer]
Dat my seer druckt, en soeckt my te versmooren,
Ten eynd'ick niet nae u bevel soud' hooren.
Geeft nae de doodt my 't leven wederom.
Als nae den slaep, ô waerde Bruydegom!
Vergunt my doch dat 't lichaem steeds mach wesen
Een recht behulp, waer door ghy werdt ghepresen;
Behoedt het Heer, op dat het eeuwighlijck
U naem maeck groot in 't Hemelsch Koninckrijck.
3.[regelnummer]
VVanneer ick sal eens in den grave legghen,
VVilt dan, ô Heer! tot myne Ziele segghen:
| |
| |
Rijst uyt den slaep, gheniet de Heerlijckheydt,
Die voor de grondt des werelds is bereydt.
De held're glansch des Morgens is ghekomen,
Een heerlijck Licht dat altijdt schijnt den Vromen.
Een dagh dien noyt een nacht meer volghen sal.
Een vreughd' heel vry van druck en ongheval.
| |
II. Wanneer men sijn ooghen open doet.
4.[regelnummer]
O eeuwigh Licht! komt met u schoone stralen
Vroegh in den dagh op myne Ziele dalen;
Verlicht mijn gheest, geeft dat ick vroegh en laet
Mijn sinnen keer van alles dat vergaet:
En wend' alleen tot u vermaeck'lijck VVesen,
Dat wel te recht wordt boven al ghepresen!
| |
| |
VVaer soud' ick oyt toch stieren mijn ghesicht?
Soo ghy alleen zijt d'oorsprongh van het licht.
5.[regelnummer]
Ick sien op u, om noyt, ô Heer! te slapen
Den slaep des doods, maer vreughd' op vreughd' te rapen,
't En baet gheen Mensch te sien des werelts eer,
Soo 't Gheest'lijck oogh verlicht werdt nimmermeer.
VVel, Hemelsch Licht! ick wil op u betrouwen,
En uwen glansch in eeuwigheydt aenschouwen:
VVijst my den wegh dien ick betreden moet,
En die ons leydt tot 't alderhooghste Goedt.
| |
| |
| |
III. Wanneer men op-staet.
Op de wyse: Van den 8 Psalm.
DE eerste Mensch de Vader van ons allen,
Is van sijn staet en heerlijckheydt ghevallen;
En van de gunst die Godt hem had' belooft,
Door hoovaerdy en Sathans list berooft.
2.[regelnummer]
En soo gheheel in 't grond'loos Meyr versoncken,
VVaer niet dan gal en alsem werdt ghedroncken:
Maer ghy hebt hem, ô Godt! uw' handt ghereckt,
En uyt ghenaê met zegeningh bedeckt.
3.[regelnummer]
Ach! 'k ben een spruyt van sulcken stam ghesproten,
Die val kan niet als mijn verdriet vergrooten:
| |
| |
VVat soud' het zijn, indien ick niet en wierd'
Door uwe handt tot uwen Throon ghestiert?
4.[regelnummer]
O vasten troost van die ghy hebt verkooren!
Laet my u stem tot alle tyden hooren;
Versterckt mijn Ziel, op dat ick dagh en nacht
Ghedencken mach aen uwe groote macht.
5.[regelnummer]
Geeft dat ick my mach in u heyl verblyden,
En uwen Naem met danckbaerheydt belyden:
Stelt my steeds voor dien hoogh-verheven staet,
Die 't Heyligh volck hier nae te wachten staet.
| |
IV. Wanneer men hem kleedt.
6.[regelnummer]
O Iesu! wilt my doch gheduerigh kleeden
Met 't dierbaer kleedt van uw' gherechtigheden,
| |
| |
En doen die gunst, dat ick met Ziel en Lijf
In eeuwigheydt aen u ghebonden blijf.
7.[regelnummer]
Geeft dat de lust tot boosheydt mach verdwynen,
Dat ick voor u met vreughde mach verschynen;
Troost my in 't leedt dat my de werelt baert,
En van 't bedrogh des Sathans my bewaert.
8.[regelnummer]
Laet 's werelts eer my nimmer soo behaghen,
Dat ick tot u niet meerder liefd' soud' draghen.
Geeft dat mijn kleedt my steeds brengh in den sin,
Hoe naeckt ick was al van den aen-begin.
9.[regelnummer]
Ten eynd' ick mach in ootmoed' voor u wand'len,
En met elck een oprecht en suyver hand'len;
En sien op 't gheen Godts Kind'ren is bereydt,
Eer 's werelts grondt was immermeer gheleydt.
| |
| |
| |
V. Wanneer men ghekleedt is.
10.[regelnummer]
Ghy doet my Heer, tot alle tyden hooren
Dat ick in sond' en swackheydt ben ghebooren;
En dat ick niet een ooghenblick bestaê
Als door u gunst en eeuwighe ghenaê.
11.[regelnummer]
Dies kom ick oock tot u en uwe gaven,
Die Lijf en Ziel in volle maten laven;
Op dat ick leer wat ghy een lichaem geeft,
En eene Ziel die in u vreese leeft.
12.[regelnummer]
VVant van mijn selfs en heb ick gheen ghedachten
Die ick met recht niet vuyl en snoô mach achten.
Mijn sin blijft staen op modder ende slijck,
En mijn verstant dat is gantsch vleesschelijck.
| |
| |
13.[regelnummer]
In desen noodt wilt my toch niet begeven,
Mijn hooghste troost, mijn voedtsel en mijn leven;
Maer staet my by in 't droevigh tranen-dal,
Tot dat ick eens daer uyt verhuysen sal,
14.[regelnummer]
En van der aerd' sal werden opghenomen
In 't rechte huys en erfdeel van de Vromen,
Daer Ab'rams zaet gheduerigh Feestmael houd',
Midts Christi Bruydt soo heerlijck is ghetrouwt.
| |
| |
| |
VI. Wanneer men ten huyse uyt-gaet.
Op de wyse: Van den 32 Psalm.
O Heer! soo haest ick uyt ten huys gae treden
Soo werdt mijn Ziel van alle kant bestreden,
Ick voel dat 't vleesch, des Sathans loos beleyt,
En 's werelts list my daet'lijck netten spreyt.
Ick ben beset met groote heyer-krachten
Die alle uyr my soecken te verkrachten.
O goede Godt! geeft aen u Boden last,
Op dat op my sorghvuldigh werdt gepast.
2.[regelnummer]
Soo 'k wilde gaen in 's werelts kromme paden,
VVilt my tot u, en uwe Schatten raden.
| |
| |
En soo mijn sin daer tegen mochte gaen,
VVilt my dan vry met sware plagen slaen.
Laet my van vrees noch anghst bevochten wesen,
En leert my steeds wat dat ick dien te vreesen,
Voor al, 't gevley en valscheyt van mijn hert,
VVaer door de mensch seer licht bedrogen wert.
3.[regelnummer]
Mijn wensch die zy alleen, om u t'aenschouwen,
En op u gunst mijn hoop en troost te bouwen;
In alle dinck gerust en wel te vreên,
Waer dat ick hier of elders heen sal treên.
Leert my, mijn selfs u willigh onderwerpen.
Wilt mijn verstant en domme sinnen scherpen:
Op dat ick doch, ô arme Adams kint!
Van u mach zijn in eeuwigheyt bemint.
| |
| |
| |
VII. Wanneer men wederom t'Huys komt.
Op de wyse: Van den 116 Psalm.
VAn dat ghy Heer uyt Eden hebt gejaeght
De eerste mensch, en werdt geen huys gevonden
Dat niet en is vervult met alle sonden,
En daer men niet geduerighlijck en klaeght.
2.[regelnummer]
Geeft dat ick dan magh dencken t'aller tijdt,
Wanneer ick weêr kom nae mijn huys te keeren,
Dat ick van u die dingen moet begeeren,
Waer door ick werdt van doodts gewelt bevrijt.
3.[regelnummer]
Mijn huys is aerdsch, mijn lichaem niet dan stof;
Ey leert my dan het aerdsche goet verachten,
| |
| |
En tot u Huys verheffen mijn gedachten,
Al waer men singht in eeuwigheyt u lof.
4.[regelnummer]
Ick wil, ô Heer! wanneer ghy het gebiedt,
Uyt 't aerdsche dal met blijdschap garen scheyden;
Soo uwen geest my maer en wil geleyden,
Al waer men Godt van aengesichte siet.
5.[regelnummer]
Ick soeck alleen te leven door u raedt,
En onder u beschuttinghe te wesen;
Om nae de Ziel of Lichaem noyt te vreesen,
Soo langh als ghy u ooghen op my slaet.
6.[regelnummer]
O Hemelsch Huys! ô Koninghlijcken Throon!
U Heerlijckheyt gaet alle dinck te boven.
't Is niemendal met al de aerdsche hoven.
Mijn Ziel verlanght nae d'onverdiende Kroon.
| |
| |
| |
VIII. Wanneer men in Huys aen sijn Werck is.
7.[regelnummer]
Dat d'eerste mensch vermaecklijck heeft gedacht,
Wert nu vol smert en swarigheyt bevonden.
Dit komt alleen, mijn Ziele! van de sonden,
Die over al betoonen hare macht.
8.[regelnummer]
O groot verschil! van Heer te worden knecht,
En in het sweet sijn broot te moeten winnen,
Iae alle dinck met moeyte te beginnen;
En in ons selfs te voelen een gevecht.
9.[regelnummer]
O Eeuwigh Godt die mijn ellende siet!
Wilt in ghenaê tot uwen dienaer komen;
En stilt toch wat die vreesselijcke stroomen,
Die d'oorsaeck zijn van al mijn swaer verdriet.
| |
| |
10.[regelnummer]
Versterckt mijn Geest en mijn verswackt gestel,
Om tot u dienst die vyerigh te besteden.
Ghy eyscht van my veel suchten en ghebeden;
Gheeft dat ick oock mach doen nae u bevel.
11.[regelnummer]
O Heer! ghy zijt 't oneyndelijcke goedt;
Bewaert my doch en sterckt mijn teere handen.
Maeckt my gantsch vry van al de sware banden;
En wascht my af met Christi suyver bloedt.
12.[regelnummer]
VVilt een nieuw liedt gaen leggen in mijn mont;
Laet mijn ghemoedt tot u zijn op-gheheven.
Ten eynd' ick mach nae u bevelen leven,
En sien alleen op u getrouw verbondt.
| |
| |
| |
IX. Wanneer men den arbeydt verlaet om te rusten.
13.[regelnummer]
O goede Geest! die rust nae arbeydt geeft,
En my vergunt mijn asem te verhalen;
Ick ben gantsch blint, verlicht my door u stralen,
VVaer door de mensch in u genade leeft.
14.[regelnummer]
Toont dat ghy zijt een leydtsman in den noodt,
Ghy vasten troost van neêr-geslagen herten!
VVilt dagh op dagh verminderen mijn smerten,
En my behoên van d'eerst' en tweede doodt.
15.[regelnummer]
Genadigh Godt! de reden dat ick rust,
Is om met u gemeynsaemlijck te spreecken;
Neemt van my wegh mijn sonden en gebreecken,
En doodt in my d'onredelijcke lust.
| |
| |
16.[regelnummer]
In en om my is niet dan swackigheyt,
VVanneer ghy verr' van my zijt af-gescheyden.
U Geest alleen kan my gantsch seecker leyden
En geven deel aen d'eeuw'ge saligheyt.
| |
X. Wanneer men aen de tafel gaet om het Middaghmael te eten.
Op de wyse: Van den 23 Psalm.
O Milde Heer! die door verscheyde spysen
U goedigheyt my daegh'lijcks komt bewysen,
En mijnen disch in spijt van die my haten
Verçieren met veel kostelijcke vaten.
Hoe werdt ick noch, eylaes! soo traegh bevonden
Om over al u weldaedt te verkonden.
| |
| |
2.[regelnummer]
Daer ghy my geeft soo veele duysent reden,
Van wegen al die groote lieflijckheden,
Die uwe handt in volle maet komt gheven;
VVaer door de mensch krijght als een ander leven.
Voorwaer die gunst behoord' ick steeds te roemen,
En u alleen mijn Voedster-Heer te noemen.
3.[regelnummer]
'k En kan voorwaer niet waerdighs u vergelden:
Ick wensch alleen u weldaet te vermelden;
In nedrigheyt te knielen voor u voeten,
En met gesangh u Majesteyt te groeten.
Ey laet hier nae mijn huys en tafel wesen,
Daer ghy mijn Godt werdt eeuwighlijck gepresen.
| |
| |
| |
XI. Wanneer men van de Tafel op-staet.
4.[regelnummer]
Barmhertigh Godt! ey wilt het my vergeven,
Soo ick dien lof u niet heb toe-geschreven
Die ghy verdient, en met een vast vertrouwen
Niet heb getracht u vriend'lijckheyt t'aenschouwen;
Iae oock met een mijn naesten yets geschoncken,
VVaer door sijn hert een weynigh mocht ontfoncken.
5.[regelnummer]
Het is my leedt, dat ick door gulsigh eten,
My niet te recht in 't bidden heb gequeten;
En dat de spijs my soo heeft konnen smaken,
Dat ick mijn Godt heb van mijn buyck gaen maken.
Dat ick al veel te gierigh heb gedroncken;
En veel te veel mijn broeder in-geschoncken.
| |
| |
6.[regelnummer]
Dat ick my niet te recht heb gaen bereyden
Om van den disch eerbiedelijck te scheyden.
Laet toch u handt my lieflijck tot u trecken,
En uyt genaê mijn sware feylen decken;
Om mijn gehoor uyt 't aerdsch gewoel te wenden,
En alle uyr nae uwen Throon te senden.
| |
XII. In sommige eerlijcke Verheugingen ende Verlustingen.
7.[regelnummer]
Ghy hebt my, Heer! een regel voorgeschreven
Om nimmermeer in ledigheyt te leven;
Dees volgh ick nae, en heb daer in vermaecken,
Tot dat ick weêr tot aerd' en stof sal raecken,
| |
| |
VVaer van wel eer mijn lichaem is genomen:
En dat mijn geest tot mijnen Godt sal komen.
8.[regelnummer]
En onder dien verlustight mijne leden,
Om weêr van nieuws tot mijn beroep te treden,
Maer laet my niet den schoonen tijdt verliesen,
Met d'ydelheyt des werelts te verkiesen.
De eerlijckheyt werdt boven al gepresen,
En vuyl vermaeck kan niet als schaed'lijck wesen.
9.[regelnummer]
Leert my te recht den snellen loop der tijden,
En hoe seer haest mijn daghen henen glyden;
Op dat u vrees mijn herte mach bewoonen,
Tot dat ghy my gelieven sult te kroonen.
Nae dese uyr verwacht ick, Heer der Heeren:
VVilt uwe gunst my oyt en oyt vermeeren.
| |
| |
| |
XIII. Des Avonts.
Op de wyse: Van den 27 Psalm.
MYn Godt! hoe seer ellendigh zijn die lieden,
Die gantschlijck niet en zijn van u verlicht;
En die de glansch van uwe stralen vlieden,
Als eenigh vremt en wonderlijck gesicht.
U volck dat gaet op wel-gewenschte paên,
En siet altijdt u vriendelijck gelaet.
Daer 't godloos volck de Sonne onder-gaet,
VVanneer den dagh maer half en heeft gedaen.
2.[regelnummer]
De sulcke zijn rampsaligh in haer leven.
Voor 't vrome volck is niet als Sonneschijn;
| |
| |
Dat sal in noodt haer tot u, Heer! begeven,
En soecken steeds u heerelijck aenschijn.
VVat dat sijn kracht en wesen niet behoudt,
Ghy werdt tot gheen veranderingh ghebracht.
Ick vreese niet de schricken van de nacht.
VVel hem die sich op u alleen vertrouwt.
3.[regelnummer]
'k Ben niet bedroeft dat d'held're Son sijn stralen
VVendt hier van daen wanneer de nacht komt aen,
En in de schoot der aerden neêr laet dalen,
Vermidts sy weêr des morghens op sal staen.
'k Verschrick my niet voor doodt of sware pijn,
Om dat ick weet dat lichaem ende gheest,
Nae dat sy eens ghescheyden zijn gheweest,
In eeuwigheyt vereenight sullen zijn.
| |
| |
| |
XIV. In de Avont-maeltijdt.
Op de vvyse: Van den 77 Psalm.
ALs ick matigh heb ghegeten
VVil ick u Heer niet vergeten;
Als ick mild lijck ben gevoedt
VVert ghy oock van my ghegroet.
Als ick gae van tafel scheyden,
Gaet mijn tongh u lof verbreyden
Ick erken, barmhertigh Heer!
Uwe sorgh hoe langhs hoe meêr.
2.[regelnummer]
VVilt my aen u Tafel nooden,
Daer al u getrouwe Boden,
| |
| |
Ab'rams, Isaacx, Iacobs zaet,
VVerdt ghespysight vroegh en laet.
Leert my in u vreese leven,
En tot uwen dienst begeven
O Ghy alderhooghste goedt!
3.[regelnummer]
Laet mijn spijs my doen ghedencken,
Dat ghy my ghewis wilt schencken
Voor des werelts grondt bereydt.
Leert mijn hert en mijn ghedachten
Daer seer vyerighlijck nae trachten,
U te loven met mijn stem.
| |
| |
| |
XV. Nae de Dancksegginge en Huys-gebeden: wanneer men sich ontkleedt.
4.[regelnummer]
'k Legh mijn kleedt af om te slapen
En een sachte rust te rapen,
En treck weêr mijn kleed'ren aen
Als den slaep is wegh ghegaen.
Hier door gae ick my verblyden
Dat ghy op ghesette tyden,
My uyt 't graf sult op doen staen,
En doen witte kleed'ren aen.
5.[regelnummer]
O dagh vol vermaeck'lijckheden
En beroemde heerlijckheden!
| |
| |
Die gheen nacht meer volghen sal,
Noch oock eenigh ongheval.
'k Sterf seer garen, saligh leven!
En gae my met vreughd' begheven,
In de langh-ghewenschte rust.
6.[regelnummer]
Mijn beroep is, Heer der Heeren!
Voor u aenschijn te verkeeren,
En te roemen eeuwighlijck
Uwen Naem in 't Hemelrijck;
In die lieffelijcke hoven
Daer de Enghelen u loven,
En u Kind'ren voor en nae
| |
| |
| |
XVI. Wanneer men te bedde gaet.
7.[regelnummer]
Schelt my quijt al mijn ghebreecken,
Die in mijne leden steecken;
En neemt desen gantschen nacht
Op mijn Ziel en Lichaem acht.
Laet u Trooster in my leven,
Om u lof en eer te gheven,
Tot 'er tijdt dat ick ontwaeck,
En tot mijn beroep gheraeck.
8.[regelnummer]
Als de Son met sijne stralen
My weêr heerlijck komt bestralen,
Soo moet oock van stonden aen
| |
| |
Als ghy my uyt 't graf sult wecken,
En het suyver kleedt aentrecken,
Sal een held're Sonne-schijn
Eeuwighlijck mijn leyd-star zijn.
9.[regelnummer]
Laet mijn kaers maer altijdt branden;
Neemt mijn Ziel in uwe handen,
Als sy uyt dit aerdsche dal
Tot u, Heer! verhuysen sal.
Laet de Sathan my niet quellen,
Noch in vreemde anghsten stellen:
VVant ick hoop in eeuwigheydt
Op u, Heer! mijn Saligheydt.
10.[regelnummer]
VVilt my, goede God! beschermen,
Vader, Soon, en Heyl'ghen Gheest;
| |
| |
Die ick altijdt heb ghevreest
Met een Kinderlijck vertrouwen,
Om u aenghesicht t'aenschouwen;
En in dien verheven staet
U te loven vroegh en laet.
| |
Besluyt.
Soo eynd' den dagh die Christ'lijck is begonnen,
Soo werd' de macht des Sathans overwonnen,
Soo klimt men op in d'hooghe Heerlijckheydt,
Soo prijst men Godt in alle Eeuwigheydt.
|
|
Auteursrechtvrij