Subjectieve reportage

[p. 4]

XXX

Voorbij is een verloren Mei,
ik drink weer daaglijks liters water
en elke avond blijft wat later
de kwelling, zonlicht zonder mij.

Ik voel hem branden, maar wat baat er
wat zonlicht als een monnikspij?
Nu nog staat elke dorst mij vrij,
ik vrees 't verhaal niet van de kater.

De leeuweriken stuiven uit
de velden op, bestoven monden
hebben elkaar daar vaak gevonden.

'k Ben als de arme kindren uit
zondagsschoolboekjes, als zij stonden
met kerstmis voor een winkelruit.