Subjectieve reportage

[p. 5]

Lente

1

Mijn gummi fietsstuurhandvat wordt weer zacht,
maar straffe wind doet nog mijn handen krimpen.
Ik laat ze rood voor mijn lantaren schijnen
als 's avonds dennenhouten kamerdeuren.

2

Er dreigt weer oorlog, ik begrijp dat best.
De waaierzuilen van het zoeklicht maken
een tovertuin voor de verliefde paren.

3

Ik vrees de lauwe slapeloze nachten,
de trambochtgongen hoorbaar mijlenver.
Ik voel mijn warme schouders breed, mijn hart
roffelt het borstschild als een krijgsmansspeer.
Ik weet geen beter borst om aan te rusten.