Subjectieve reportage

[p. 17]

Dolende ridder

Hij was zo aards dat hij haast door de grond zonk,
hij liep vaak in de regen zonder jas,
at daarbij liefst een appel en hij was
tevreden als hij naar een natte hond stonk.

Met deze aardsheid vond hij liefde pas
volmaakt, (zijn hart was als een stage lontvonk).
Maar toen de kans op dit volmaakt verbond slonk,
wendd' hij zich tijd'lijk af van zon en gras

en is verbeten naar de vrouw gaan zoeken.
Hij wist zich thuis in de mondainste hoeken
en kreeg veel sympathie, maar steeds massaal.

Kans voor selectie werd hem niet geboden,
als 'n tapdancer bewonderd door de zaal.
Men dacht: hij heeft een partner niet van node.