Verzameld werk (2 delen)

[p. 573]

Inhoud

[p. 575]

[Beginregels eerste deel]
Alleen ben ik en zoek alleen te wezen	78
Daar was weening in mijn be’ oogen	10
Dan, als ik tuimel in de kist	148
Danst, danst tesamen een rondedans	101
De bedgordijnen hangen zoo ijl	25
De beek is een velijnen blad	142
De bui is afgedreven	83
De dauw hangt parelen aan takken en aan blaren	141
De lente valt dan in een oude stad	50
De lippen van het water leggen zich	122
De knechts des zomers zijn in 't land	76
De regen trilt	54
De ‘zanger zonder weerga’, de poëet	123
Die nacht van zelfvernedering	33
Dit dan het eerst	87
Dit denken aan U wil zuiver zijn	19
Dit is van een lichtkind	16
Dit wilde ik U gegeven weten	85
Een oogenblik	53
Een sneeuw ligt in den morgen vroeg	58
Een stille dag is om mij heen	46
Er dwarrelt een vlucht	70
En toen zij van mij opstond en de haren	124
Er is een leven in wat bewegen	57
Er is in donkerte een flauw afschijnen	9
't Getij liet uit den mantel zijn	75
God heeft een huis gebouwd en dak	147
Gij, eersteling, hebt neergezien	23
Herwaarts, derwaarts	20
Hoe druk, hoe druk loopt door mijn hoofd	109
Hoe duizendvoudig lief en zacht	45
Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind	31

[p. 576]

Hoe zoet gesloten, toegesloten	39
Hun zachte oogen	36
‘Ik ben de waarheid!’ en na steeniging	154
Ik voel haar bevende tegen mij aan	71
Ik zag met pronk en kostbaarheden	151
Ik zie den morgen als een gouden mist	61
In claghen, claghen	114
In de donkere dagen van Kersttijd	12
In den lichtblauwen lentedag	79
In de stilte waarin wij zijn, de vertrouwelijke	34
In droomomhelzingen	41
In teere schaduw zilverblauw	44
Jezus, die door de wereld ging	152
Laat de luiken geloken zijn	22
Laat ik nu leggen lichte dingen	35
Men mocht wel willen in donzen woorden	38
Mij is 't alsof de takken frissche blaren	52
Mijn boom heeft kweeën tegen ooft	143
Mijn oogen vroegen: word ik nog aanvaard?	145
Na zijn ontvangst, na te zijn opgenomen	133
Nu dat wij naar buiten treden	69
O, als ik dood zal, dood zal zijn	32
Om mijn oud woonhuis peppels staan	56
O nachten van gedragene extase	125
Onze gedachten waren wel bijeen	121
O pijn om van ineen te zinken	110
O, wat in loten	11
O wereldrad, hardvochtige despoot (Rubaijat 1-29)	127
O zoetheid van te lachen zonder mond (Soefisch 1-31)	157
Schepen liggen er; waarom zoo	51
Stammen vragen naar een vreemd ding	7
Toen,... toen er een licht verschijnen	14

[p. 577]

Uw handen zij verwijlen mogen	43
Verlaat mij en gaat heen, gaat heen	77
Vreemd, dat een zelfde huis bevat ons beiden	146
Waar in de ondoorschenen lagen	73
Waar op de plecht, gekarteld uit het hout	116
Wat brengt gij mede uit de looverlanen	150
Wiegelend hoofd, zoet vrouwenhoofd	42
Wij doen elkander zeer, het kon	98
Zij kwam en droeg een wa melkwit en -zacht	155
Zij tilt zich overeind en in	67
Zij waren den dag zich moe gegaan	59
Zij, wier vriendlijke lievernij	48
Zult gij begrijpen kunnen, verstaan	91
Zwaluwvlerken zijn uwe zware	62

[p. 578]

[Beginregels tweede deel]
Al wat voor anderen werd verborgen	341
Als hof- en veldwerk is gedaan	357
Alsof alleen ik en ontdaan	292
Als schuddend met den loovertak	429
Als water vallende in den nacht	320
Aan weerskanten van het dak	448
Als wij gingen om de rosmarijn	427
‘Balanje, sorne kwintië!:’ en wij	490
Bedekte lucht	358
Bed van mijn onrust, wieg van mijn verlangen	225
Bewogen vlakte van Irdîn	556
Boomen, boomen, gebogen hangt	239
Buiten de deuren en het balkon	326
Christenen, Joden, Parsen, Moslemin	195
De achterovergelegen wind	280
De blanke armen, talmende en veel	545
De bedgordijnen, het behang	457
De booze daad vliegt over duizend mijlen	211
De dag is als een leven	515
De jonge oogen op een heldren dag	315
De lange lijnen van den avond	471
De lucht was als een perzik	220
De maan: een heldere vensterschijn	281
De mokkend opgeworpen mond	557
De oude buur	324
De schaduw overtoog de toppen	373
De vlakte van het vale strand	480
De wind loopt uit over het pad	328
Den blik, het woord van onzen mond	424
Des waterdruppels helderte doorturend	200
Des werelds vuil is uitgestort	193
Dien morgen was zij moe en zwaar	256

[p. 579]

Dit zweven tusschen dood en leven	231
Dof ingeschoten, flauw	264
Domestica	501
Donker juweel, o flonkervijver	421
Door floersen wierook, door een rekkend vlies	395
Door het versmelten en verkwijnen	272
Doorspelen bij de dichtervorst Ronsard	507
Een blauwe lucht en wolkengrijs	317
Een mond, die vaag van lichte dingen sprak	549
Een nieuwe sneeuw	465
Een ondergang aan walmende horizon	452
Een snarenspel, dat wacht	417
Een valk, een wilde vogel, in de herkomst zijn	563
Een vriend is niet, die u aan 't hart wil sluiten	206
Een waskaars op het hoogaltaar	278
En Asrafel de Seraf? Als een lijn	551
En legde op de hardsteenbank	476
En op den bodem van de nacht	249
En weder door den hemel zwom	271
En welke weifelende geest	564
Er is een ademen, een dauwen	279
‘Er is geen rust der zinnen, geen gestreeld	396
Er ís geen teeken. Den bekommerde verdroot	554
Er waren groote vogelen, gekomen	566
Gang op en af van soepele penseelen	482
Gedoken onder den pannenboog	275
Geef aalmoes aan den arme en veracht	207
Geef voer aan duiven, kwartels en patrijzen allen	210
Geheven kelk en tartend flintkristal	362
Gij deedt van alle menschen mij	249
Gerimpelde reinette, pippeling	273
Gij stondt en leundet aan de brug	251

[p. 580]

Gleed ooit een schooner manestraal	311
Groen als uitgeholde schil	267
Haar hoofd zonk op uw borst neer; weeke handen	205
Het adelszwaard, o grauwe mond	285
Het eeuwige van het mooie	391
Het is als ging met lichte gangen	244
Het kleine geldt het groote; ik heb verkoren	346
Het schap te denken opgetast	270
Het stoute naderen en vocht en zwart	544
Het was een morgen, kristallijn gezet	407
Het was tusschen ons als in een (toe) prieel	534
Hoe helder waren de wateren op dezen dag	348
Hoe is hier het bestaan van allen	369
Hoor, hoor, de leeuwrik zingt in 't blauw	259
‘Ik ben de perken langs gegaan	165
Ik ben een rustelooze stroom	365
Ik ben een zwerver overal	558
Ik ben niet ik, gij zijt niet gij; o zekerheid bezeten	202
Ik heb den klank	441
Ik keer mij toe en mijn gezicht	245
Ik wil gaan schuilen in mijn eigen woorden	199
In de bleeke wangen als violen	238
In de getogen tonen/van het Fluiten	361
In den nacht, als veeg	433
In dezen tuin zijn saamgelegd	283
In droomen somwijl en in tranen	232
In fijne vingertoppen leeft	226
In het besomberde vertrek	228
‘In macht'ge jeugd vurig en waanzinvol	203
In winteravondkou, in het groot open	263
Is het wel niet, of van hem hier	284
Je bent, je bent mijn koningin	350

[p. 581]

Kreeft om den ronden rand gekropen	265
Laat dit het laatste toeven zijn	423
Leg in uw hand mijn hand om saam	190
Legt gij niet door het loon van uwe vruchten	209
Lichtere schimmen, schuivend blarenrond	197
Maan ibn Zaida had een groot land	212
Mijn hart bekent, dat zij het is	566
Mijn hart neemt velerlei gestalten aan	198
Mijn hoofd is in het diepe gras	359
Mijn huis donker	532
Naast ons, naast ons, achter het riet	302
Nacht om den tuin en gij zijt neergezeten	204
Nu dat het jaar is oud en wit	262
Nu ik zijn oogen heb gelezen	243
O, als de rozen, als de donkerroode	223
O blinkend jonge schaterlach	506
O brug, hoog omgebogen, wie betraden	550
O, dat de bloemen onzer jeugd	189
O de verdoembare, tot wien	364
O donker en grootmogend woord	229
O dood vlies van de torengracht	286
O droomerige glooiingen gedoken	546
O jammerlijke menschgeslachten	513
O keizerdichter, o gekroond poëet	297
O klokjes klepelgeluid	381
O kostelijkste vrucht, verwekt	274
O laat ons ginder, ginder gaan	374
O leg voor dezen laten avond	518
O pad wel in ontroeren opgegaan	385
O smartelijke geur van de jasmijn	508
O toen, toen schuddend	335
O troon van saamgeslagen, gouden spangen	224

[p. 582]

O vlonder tot ons toegeschoven	322
O zie de opbloei der millioenen hier	296
Om den gezonkenen Sileen	460
Omgang met menschen, nabuurschap	192
Onder de kringen van den nacht	444
Ook als ik langs ging, werden stom	233
Op een witzwarten marmervloer	440
Op niets waren wij meer gebeten	276
Over den kolk, over het blauw verglazen	288
Regen in den nacht	450
Rondom mijn bed, van trijpen omsloten	363
Rozelaar, o rozelaren	376
Schaduwen van wie er gaat	261
Seizoen van peinzen en diepzinnigheid	425
Sidonisch glas van teeder rose	343
Sluit, boomen, sluit, o ondoordrongen woud	294
Soms in de volte van de straat	248
Stad en land ligt af te wachten	478
Toen er nog menschen, menschen waren	468
Trekvogelkreet	308
Trekvogels vliegend in figuren	410
Tusschen grillige opgeworpen polders	355
Tijdens mijn leven	234
U missen en u niet ontgaan	227
Uw stem hoorde ik uit andere mond	422
Uw voeten zijn als liggende leeuwinnen	547
Uw ziel, mijn ziel: iets, dat twee namen heeft	201
Van af het donkere land, wazig en klam	443
Van onder uit de wolken	497
Van uit de donkerte in den lommertuin	242
Vanuit de ligplaats, de gekraakte takken	288
Verborgen half en half verstaan	230

[p. 583]

Vereer den zon om strakgespannen schijn	194
Verloren vallen in het leege zwart	269
Violen en violoncellen	447
Vrouw de in haar wezen diep verscholene	419
Vijver, juweelen waterkom	314
Waar de bij zuigt, zuig ik mee	259
Waar werd van zulk een wijzen geest vernomen	196
Waar stiet hij af? Lieten de lichte zolen	553
Waar zal den tak van lauwer zwaar	222
Was uit het wezen uitgevoeld	384
Wat brengen? wat met lichte hand	287
Wat slinks verkregen	191
Weg, neem weg dien lippenmond	259
Wiens lichte voeten mag elk denken	479
Wij avondkinderen	240
Wij liepen over bloemen, over gras	253
Wijn en een vroolijk wezen zijn mijn wet (Rubaijat 1-24)	215
Zalig de ziel: die aan een medeziel	208
Zilvren klingels aan de hamen	386
Zilveren spiegel, als in teere greep	268
Zoek heil en heul in uw gedichten; doe als ik	559
Zoo was het. O volkomen uur	388
Zullen wij nog niet eens gaan wandelen, beien	504
Zij, die de rozen harer wangen	562
Zij hangen, hangen	561
Zij heeft nog alles, wat zij eens bezat	347
Zij stond	246
Zij stond en oliede de zwarte haren	548
Zij schoof den linteldock op zij	556
Zij waren bij vallenden avondstond	257