Met ons allen van het dwaalspoor af!

[p. 50]

XVI
Onze studenten

Meneer de redacteur,

Met gemengde gevoelens tot verontrusting heb ik in uw rubriek ‘Vrouw zijn vandaag...’ van 24 mei 1993 het verslag gelezen van een onderzoek onder studenten van onze universiteit in de leeftijdsgroep 21 tot 27 jaar. Ik haast me erbij te schrijven dat ik het rapport zelf niet in handen heb gehad, maar afga op hetgeen in uw krant stond, wat me evenwel geen reden geeft tot twijfels over de juistheid van de verslaggeving. Verder mag ik er volgens mij van uitgaan, dat als drie studenten van de universiteit een dergelijk onderzoek verrichten, zij dat met de nodige wetenschappelijke begeleiding doen. Bovendien is uw redactrice wetenschappelijk voldoende onderlegd om een dergelijk onderzoek op zijn merites te beoordelen, alvorens de conclusies daarvan in de publiciteit te brengen. Ik heb notabene opzettelijk een week gewacht met reageren, omdat ik ervan uitging dat zo jong als de studenten zijn ze wel snel zouden reageren, als ze het niet eens waren met het verslag. Die reactie bleef uit.

Naast de positieve meningen van de studenten, zoals die zijn weergegeven in bovengenoemde rubriek, staan echter enkele zeer negatieve waarmee de positieven ongedaan gemaakt worden. Bij voorbeeld:

A.	‘99% vond wel dat geweld tegen vrouwen schending van mensenrechten is, 1% vond van niet, want bij geestelijk geweld is er geen sprake van schending van mensenrechten. (Ik plaats een vraagteken achter de mening van deze 1% en ik hoop dat ze nooit ergens hier op aarde de leiding krijgen.);
B.	‘33% vond fysiek geweld binnen een relatie acceptabel als het maar blijft bij de eerste klap of aftakeling!! 33% vond alleen verbaliteiten acceptabel... enz.’

Tot zover twee citaten die duidelijk een tegenspraak weergeven van wat de studenten denken en wat ze geoorloofd achten te mogen doen.

De onderzoekers constateren in hun algemene conclusie, dat onze aankomende wetenschappers over het algemeen geen veelzijdige maatschappelijke kennis bezitten. En ze reiken enkele handvatten aan om deze tekortkoming op te heffen, waaronder: introductie van het vak ‘Womenstudies’ voor de gehele universiteit.

Als ik dit zo lees, vraag ik me af of het gebrek aan ‘veelzijdige maatschappelijke kennis’ slechts het vrouwenvraagstuk betreft. Ik beschik niet over gegevens van onderzoeken op ander gebied, zoals: het milieuvraagstuk, geweld tegen kinderen, geestelijk, materieel en financieel geweld jegens arbeiders (mannelijke en vrouwelijke), het politiek bewustzijn, de kennis van

[p. 51]

de actuele vraagstukken in de wereld en de oplossingen die alom aangedragen of verworpen worden, enz. Echter vind ik het wel eng (niet voldoende) om voor slechts één aspect van de vele problemen waarvoor onze maatschappij staat in een vak voor de gehele universiteit te doceren. Zinvoller lijkt me een vak ‘Algemene Ontwikkeling’ te introduceren, dat tot doel heeft broad minded intellectuelen af te leveren, in plaats van vakidioten.

In een dergelijk vak in alle leerjaren van alle faculteiten kan alles wat maatschappelijk is aan de orde komen in de vorm van lezingen, discussies, seminars, enz.

Vroeger organiseerden de studentenorganisaties zelf regelmatig lezingen en discussiebijeenkomsten over allerlei actuele vraagstukken in het land en in de wereld. Ik weet niet of dit nu nog het geval is; ik lees er nauwelijks iets over in de krant. Als dit wel het geval is, vraag ik de studenten met meer verslaggeving te verschijnen, want buiten de universiteit willen we ook weten hoe onze aanstaande intellectuelen denken.

Meneer de redacteur, nadat ik het bovenstaande reeds getypt had, kreeg ik vanmorgen op uw voorpagina een ander verslag onder ogen en wel met de vette kop: ‘Fraude onder studenten bij Medische Faculteit.’ Ik hoop dat wat ik daarin las niet representatief is voor de aanstaande generatie Surinaamse intellectuelen; anders is algehele heropvoeding de orde van de dag.

Eerder gepubliceerd in ‘de Ware Tijd’ van vrijdag 4 juni 1993.

De hoofdredacteur van deze krant was de heer Leo Morpurgo.
De ondertekenaar van deze brief was, net als van de overige ingezonden stukken, de schrijver van dit boek.

In ‘de Ware Tijd’ van dinsdag 4 januari 2005 staat een grote foto van studerende jongeren in de Congreshal aan het Onafhankelijkheidsplein met daaronder de kop: ‘Jongeren discussiëren over grotere betrokkenheid bij het onderwijs’ en de ondertitel: ‘Workshop moet resulteren in studentennetwerk.’ Hierna volgden nog enige reportages over enkele vervolgactiviteiten in samenwerking met de Landelijke Studenten Vakbond van Nederland. Het is zinnig deze ontwikkeling te blijven volgen. Als onze studenten maar niet de rechtse kant op gaan, zoals in grote delen van Europa is gebeurd.