Kribbelkes. Gediechskes in 't Mastreechs

[p. 9]

Aon mien vrouw en kinder.

Dao späölt 'n zon in mienen hoof
En puunt dao blomme, plante.
'n Mösj die ploeiert ziech in 't leech
Dat sjatert noe langs alle kante.

En boum en plant

En blom en stroek

Die weure lekkerkes getoek

Door elke straol

Die op häör sjijnt

En plaogend späölt of zie 't meint.
Bring zon m'nen hoof vol zonnesjien
En laot 'm altied zonnig zien!

Dao späölt 'n zon ouch in mien hoes
- Ao, geit ze noets deneve -
Mien kinder duukle in häör leech,
Ze brink e straolend leve.

En moojerke

Die lach demèt,

De zon brink häör bij 't werk verzèt

En elke straol

Die deit häör good,

Die brink weer nuije, frisse mood.
Laot zon mien hoes vol zonnesjien
En laot dao eeder zonnig zien.

Dao späölt 'n zon ouch in mien hart
- Ao, maag die dao-in blieve -
Daan sjijnt 't zwartste altied klaor!
Die zon kin al verdrieve

Wat lielik liek

En angstig is

En wat me binnenin geer mis.

[p. 10]

 

Daan geef miech zon

 

Dien sterke krach

 

Tot iech um 't duusterste nog lach!

 

Daan goei mien hart vol zonnesjien

 

En laot 't altied zonnig zien!