Der lijden vreucht
(1649)–Judith Lubbers– AuteursrechtvrijIn houdende, eenighe geestelijcke liedekens
[pagina 1]
| |
Op de Wyse: Geswinde Boode vande Min.
O Eeuwich Coninck die ick min,
Vyt mijns Zielen cracht,
Gestadigh is mijn Hart en Sin,
Vol van uw' gedacht;
Siet mijn wil en verstandt,
Heer in uw' Liefde-brant, Want ghy,
Maeckt mijn Ziel ghestadich bly,
Door uw' soete Spraeck,
En Hemels vermaeck,
O! mijn wonder Heer,
En, door-straelt mijn meer en meer.
2. Uw' Liefde is soo overgroot,
Die ghy hebt getoont,
Dat ghy leet den bitteren Doot,
Met Doornen gekroont,
En soo veel, en soo lanck,
Naemt in 't Cruys uwen ganck, Ick smelt,
Als die Reden 't my vertelt,
Want 't begin was Cruys,
't Scheen te zijn u Huys,
By Dach ende Nacht;
't Quam u noyt als Onverwacht.
| |
[pagina 2]
| |
3. In 't laest als ghy uw Avontmael,
Deedt bereyden soet,
Soo gaeft ghy ons het princepael,
't Leven vant gemoet;
Vw Lichaem, tot een spijs,
En uw' bloet, tot een prijs eylaes:
Maer ghy kreeght niee dan geraes;
D' eene u verriedt,
Doen 't u al verliet;
Ghy ginckt soo alleen,
Om uw' Pers in Pijn te treen.
4. Als ghy uw' drie-endertich Jaer,
Na by had volendt,
Wandelden ghy in 't openbaer,
En bleef ongeschendt;
Maer die rest van die straf,
Comt in 't lest op u af, daelt neer,
Op uw' eedel Lichaem teer.
Jae uw' Ziel bedroeft,
Dat sy troost behoeft,
Doch door het gesicht,
Van een Engel wort verlicht.
5. Sy quamen daer met volle macht,
V te grijpen aen,
En ghy, o Heer, ootmoedich, sacht,
Bleeft al stille staen,
Maer s'ontstelt, quamen voort,
Met gewelt, heel ghestoort, o Lief,
Ghy gaeft u tot haer gerief,
Noyt eens Menschen hert,
Heeft ghedocht die smert,
Die ghy Heere leedt,
Van dees' Beulen fel en wreedt.
| |
[pagina 3]
| |
6. 't Scheen dat een yegelijck daer quam
Om sijn eygen lust,
Te koelen aen 't onnoosel Lam,
Sonder eenich rust;
't Was al spouwen en slaen,
Voor ende achter aen, o Heer,
En daer quam noch al veel meer,
Soo die Geesselingh,
Die u 't Lijf doorgingh,
Onghehoorde Pijn,
Maer voor ons' Ziel Medicijn.
7. Ghy swomt daer in uw' eygen bloet,
Als Worm en gheen Mensch,
Die spot en smaet was overvloet,
Dit ginck nae haer wensch,
Noch een Doorene Croon,
Tot uwes Lijdens loon, wie kan
Al die smerte schouwen an,
Sonder dat zijn Ziel,
Heel in onmacht viel?
En uw' groote Minn'
Heeft u Heer ghebrocht hier in.
8. Aen't Cruys most ghy noch sijn gelaeft,
Met Gall' en Azijn,
Den Moordenaer ghy doen vergaeft,
Koelt sijns Zielen Pijn,
Door uw' Eeuwighe macht,
Hebt ghy 't al volbracht, in 't Dal,
Ons bevryt van ongheval,
Door des' Lijdens baen,
In uw' Glorij ghegaen,
Maeckt die Plaets bereyt,
Voor die innich tot u schreydt.
Liefd' verwint. |
|