Der lijden vreucht

In houdende, eenighe geestelijcke liedekens

[p. 34]

Een Liedeken,

Op de Wyse: Uw' Wijsheydt moet ick loven.

LAet ons eenvoudich Singhen,
Van 't Eeuwigh wesen reyn,
Want het sticht het Hert alleyn,
Het doet den Geest ontspringhen,
En 't baert inwendich Vreucht,
Een Eeuwich soet Gheneucht.

2. Die goede Heer der Heeren,

Die thoont zijn Gracy soet,
In een Reyn en stil ghemoet,
Daer gaet hy mensch dan leeren,
Want in een suyver Hert,
Regeert hy sonder smert.

3. Hy stiert nae zijn behaghen,

Hy doet wat hy begeert,
Niemant daer sijn hant en keert,
Daer is gheen teghen klaghen,
Maer soo 't de gracy doet,
Soo isser alles goet.

4. Waer Christus leeft inwendich,

Door sijnen Geest ghewis,
En waer hy het Leven is,
Daer blijft de Mensch behendich,
En rust in Godes wil,
Ootmoedich soet en stil.

5. Want hy alsoo wy leesen,

Ghelijck hy heeft gheseyt,
Is hy dien, die tot hem schreyt,
Mijn Geest sal in u wesen,

[p. 35]

 

Dit is zijn eyghen woort,

 

O! wonder soet Accoort.

 

6. O! soete Harmonye,

 

Die in een ziel gheschiedt,

 

Daer des levens Stroom invliedt,

 

't Is Hemels soet verblyven,

 

Dat al te boven gaet,

 

't Vernuft, ghetal en maet.

 

7. Het Rijcke Godts verheven,

 

En is noch spijs noch dranck,

 

Maer een innigh soet gesanck,

 

Een Geestich vreughdich Leven,

 

Van binnen in den mensch,

 

Volkomen nae Godts wensch.

Liefd' verwint.