Der lijden vreucht

(1649)–Judith Lubbers– rechtenstatus


Een Liedeken
Nae de Wyse: Rosemont waer ghy vliet. WIe wel op der aerden leeft, En Godt almachtich aenkleeft, Soo dat hem noch doot, Pijn druck ofte noot, Ia noch gelt noch goet, noch vlees noch bloet, Van Gods Liefde scheyt, En tot sonde leyt, Die mach tot seeckere loon,
[pagina 79]
Wachten s' levens Kroon, Die van sijne Majesteyt, Voor die minnende is bereyt. 2. Och ontwaeckt! Mijn Ziel ontwaeckt, En peynst eens wat u genaeckt Ghy die slijt met vreucht, V tijt in ondeucht, En loopt kromme paen, moeyelijck om gaen, Tegens wil en wensch, Van Godt ende mensch, Die puer uyt kariaet, Vleesch tot uwer baet, Wort, en was, en wees met een, Den rechten wech die ghy sout treen. 3. Och of ick noyt had bestaen, Om te wijcken van dees baen, 'k Sou dan sijn geweest, Met Godt eenen Geest, Doch ick neme weer// tot hem mijn keer. Want hy niet de doot, Wil des Sondaers noot, Maer dat hy leven sou, Door oprecht berou, Geen gebroken hert hy liet, Noch brack geheel, 't gekroockte riet. 4. My dan oock niet en versmaet, Om 't veel voudich sondich quaet, Dat veel heeft verschult, Doch Heer hebt gedult, Treet niet met u knecht in 't strenge recht. Maer straft hier in tijt, En hier na bevrijt, Gunt dat ick na u wil,
[pagina 80]
Voort sonder verschil, Leven mach int aertsche dael En u geniet in 's Hemels zael.