Jezus en de ziel

[p. 31]

VI.

Zijt met de ootmoedigheid bekleed, want God wederstaat de hoovaardigen maar den nederigen geeft hij genade.
Vernedert u dan onder de krachtige hand Gods opdat hij u verhooge te zijner tijd. - 1 Petrus V : 5, 6.

[p. 32]

Op het VI. Zinnebeeld.
Van de ootmoedigheid.

In het geestelijke, onzichtbare wezen, zoo men dat betracht, is geen boven noch onder; maar zoo men de macht-werking of ordening beziet, zoo is God boven alle dingen en de kreatuur¹⁾ is onder God. Nu zegt de H. Apostel Jacobus: Alle goede gaven en alle volmaakte gift is van boven, van den vader der lichten afkomende, bij welken geen verandering is of schaduw van omkeering.

Wie van God ontvangen wil, die moet noodwendig onder zijn, in rechte ootmoedigheid. Is daar iets dat niet altemaal²⁾ onder is, die zal ook niet ontvangen. Ziet gij iets op u zelf of op een ding of op iemand, zoo zijt gij niet onderaan; zoo ontvangt gij ook niets.

Maar zijt gij gansch onderaan, zoo ontvangt gij volkomen. Het is Gods natuur dat hij geve, en zijn wezen hangt daaraan, dat hij ons geve, zoo wij maar onder zijn. Zijn wij niet onder, zoo doen wij God geweld aan en dooden hem (om zoo te spreken; mogen wij 't aan hem niet doen, zoo doen wij het toch aan ons, zoo veel aan ons ligt).

Werpt u onder God in rechte ootmoedige gelatenheid en verheft God in uw herte, in uwe erkenninge.

Het woord Vader is te zeggen: een louter baren; en het is een leven aller dingen.

De Vader baart zijnen Zoon in de Ziele; want zijn wezen hangt daaraan, dat hij zich in de Ziele bare: hij baart zijnen eenig geborenen Zoon in de Ziele, het zij haar lief of leed.

Daar de Vader zijnen Zoon in mij baart, daar ben ik diezelve Zoon.

Daar wij Zonen zijn, daar zijn wij rechte erfgenamen. Zoo ligt nu de Zaligheid niet zoo zeer aan 't smaken, noch aan 't lieven, noch aan 't erkennen maar aan 't nieuw geboren

1) het schepsel, de schepping.

2) geheel en al.

[p. 33]

worden. Daarom, hoe meer men zich zelf afsterft, hoe meer men aan 't rechte leven verjongd en vernieuwd wordt en dat is het eeuwige leven.

Wie in het Paradijs wil wonen,

daar zooveel honderdduizend schoonen,

zoo klaar als louter kristallijn,
doorvloeit van d'eeuw'ge Zonneschijn,
zoo vriendlijk spelen voor den Heere,
die moet de ware ootmoed leeren.
Daar is geen geest, hoe schoon, hoe groot,
hoe hoog en rijkelijk vergood,
die klein'ren smaadt. Zij leven alle
in diepe ootmoedigheid. 't Gevallen¹⁾
dat d'een in 's andren schoonheid heeft,
vergroot de vreugd, daar hij in leeft.
o Mensch! behaagt u zulk een leven,
laat vallen al wat staat verheven;
laat vallen al uw eigen iet,
en word voor God tot stof en niet;
dat zal de Godheid u vervullen
en tot een eeuw'ge koning hullen²⁾
met eenen koninklijken kroon;
dan blinkt gij als de Zon zoo schoon³⁾.

1) (welgevallen), welbehagen.

2) bekleeden.

3) Het proza kan van Böhme doch ook van Eckart of een ander middeneeuwsch mysticus zijn. Dit gedicht is echter zeer zeker vol Böhmistische termen. Evenals wij reeds eerder (bl. 21) afzagen van aanwijzing der plaatsen in B.'s werken, kunnen voortaan ook meer algemeene opmerkingen als deze, die het geheele boekje door zouden te maken zijn, achterwege blijven. Slechts de vertalingen zullen wij aanduiden, voor zoover wij ze vonden.

[p. 34]

De ziele met Gods genade aangeblikt.

Ach vriendlijk aangezicht des Heeren!

Hebt gij de gansche kreatuur

gelijk vergeten dezer uur

om u alleen tot mij te keeren?

Ach vriendelijke levensblik!

Het is mij nu, o mijn beminde,
als was er nergens iets te vinden,

als was er niets als gij en ik!

Ik ben mijns liefs en hij is mijne.

o Bloempjes uit het Paradijs,

o Schoone reuk! o schoone spijs!

nooit moet mij uwe kracht verdwijnen.

Is dit die smalle en steile baan?

o Wereld, zaagt gij uit mijn oogen,
gij kwaamt van uwen weg gevlogen:

gij liet den slijk voor 't goud wel staan!

Nu kan ik aardsche vreugde derven,

nu gij, o bron van alle goed,

zoo lieflijk welt in mijn gemoed.

'k Wil honderd dooden om u sterven.

Wat ik hier spreek, zal die verstaan

die hier eens heeft te gast gegaan.

Goddelijk antwoord.

Die mijne geboden heeft en dezelve bewaart, die is het die mij liefheeft, en die mij liefheeft, zal door mijnen Vader geliefd worden, en ik zal hem liefhebben en ik zal mijzelven aan hem openbaren. Johann. XIV : 21.