|
| |
| |
| |
Noch ver, noch wyt, Maar daar gy zyt.
Jesus seyde tot haar, vrouwe, gelooft my, de ure komt, wanneer dat gy lieden noch op desen Berg, noch te Jerusalem, den Vader en sult aanbidden. Joan. 4. vers 21. Want waar twee of drie vergadert zyn in mynen Name daar ben ick in 't midden van haar. Matth. 18. vers 20.
| |
| |
| |
De Heere is na by allen die hem aanroepen: allen die hem aanroepen in der waarheyt. Psalm. 145. vers 18.
Waar woond myn God, myn lief, myn overschone?
Sou 't hier niet zyn, Waar soud hy anders wonen?
O Middelpunt, der eynd'loose Ewigheyt,
Die 't Middelpunt myns levens cirkel syt!
Als ick u sal in myn gemoed betrachten,
En maak een Kruys, met spelende gedachten,
Dat ick een streek, van hondert duysent jaar,
Of rechts, of lingts, of op, of neder vaar;
En staa daar stil; met uytgestreckte sinnen,
Of wy aan 't perck een nadering gewinnen,
En dichter syn, aan 's eyndens ommestreep,
Als daar ik eerst den wil ten voortgang greep,
Soo vind ick niets; en schoon de sinnen weyden,
Recht Cirkel roud, rontsom, aan alle zyden,
Soo vind ick my van 't eynd der Ewigheyd,
Aan alle kant net even ver en wyd;
In 't Middelpunt der Eyndeloose Groote,
Van 't Ewig al, in geen besluyt beslooten:
Hier is de Plaats, dat verheyts Beeld verdwyn,
Son Onsen God, niet in het midden zyn?
| |
| |
En 't Middelpunt staat vast in alle wyken,
Waar dat wy syn, of ooyt gedachten reyken.
Gelyk de Schrift der Heyl'ge spiegel toond,
Dat Godt soo laag, als in de hoogte woond,
Soo hier, als daar, soo naa, als in de verte,
In 't Hemelryk en in verbroke Herten.
Al vullend Al, daar over zyn wy blydt,
Dat gy een God van onverdeeldheyt syt,
On omgevat, door sinnen of gedachten,
Maar over al, de Welbron aller Krachten,
En uyt de Kracht, de Bloem, van 't ewig Schoon;
Van Ewigheyt den Vader en den Soon.
Wy trachten ons dan dicht aan u te houden,
Op dat wy syn gelyk als twee getroude,
En 't levens vuur der Zielen word gepaard,
Met koele dauw uyt Jesus Hert gebaard,
O schoonste lief, die ons soo vrind'lyk noode,
En dese trou soo mild hebd aangeboden,
Ten kosten, van uw over heylig bloed,
Bereyt voor u het huys van ons gemoed,
| |
| |
| |
Heylig Antwoordt.
Jesus antwoordde ende seyde tot hem, soo iemandt My lief heeft, die sal myn woordt bewaren: ende Myn Vader sal hemlief hebben, ende wy sullen tot hem komen, ende sullen woninge by hem maken. Joan. 14. vers 23.
| |
Toesang.
Toon: Psalm. 8.
Ach neen! ach neen! alwetend God in Heere,
Uw Majesteyt is niet soo wyd en veere,
En of de Mensch een worm op aarde zy,
Noch woond gy hem gelyk een Vader by.
Hy hoeft zyn stem niet krachtig te verluyden,
Om u zyn sin en mening te beduyden,
O Ewig Al, dat alles hoord en siet,
Wat naa of veer, of stil of luyd geschiet.
Dies syt gy ons een allergoetste Vader,
Is imand naa, gy syt ons noch al nader,
Soo leerd ons dan steets wand'len in het licht,
Als Kind'ren voor haar 's Vaders aangesicht.
|
|
Auteursrechtvrij