Den Dichter tot den Sangher.
Christelijcke lieve Sangher, alsoo ick voorhenen willigh van selfs, oft uyt begeerte van anderen, my begheven hebbe te dichten oft voort te brengen, uyt d'overvloedige borne der Schriftueren, eenige Gheestelijcke Liedekens, die tot sulcken ghetal zijn ghewassen, datse in verscheyden boecxkens versaeyt oft vervaet zijn gheworden, onder Tijtelen oft Namen, als Harpe, Trompet, Harder-Pijpken, oft anders meer, So bevintmen dat veel goedwillige Sielen daer in goet vermaeck hebben gevonden, des ick geenen roem begeer, dan dat den gever aller goedes gaven zy gedanckt, want den mensch vermach niet goets sonder Godt. Dese Liedekens dan, die soo verstroyt waren, heb ick uyt begeerte mijns vrients Passchier van Wesbusch oversien, de ghebreken na mijn vermoghen wech ghenomen, ende aenstootende dingen geweert, oock eenige nieuwe Liedekens bygevoecht, en hem Passchier toe gelaten te doen drucken op zijn eygen kosten, ende op het aldersorchvuldichste, tot gherijf der ghener die lustigh zijn mijn Liedekens by een te hebben, gelijc wijse nu tsamen in een Boeck hebben begrepen, onder den Tytel vande Gulden Harpe, waerom mijn vriendelijck begheeren is dat den willigen Sanger d'onkosten ende willigen dienst des Boeck-verkoopers voornoemt aenmerckende, wille danckbaer wesen: niet verwachtende nae ander, die teghen mynen
Auteursrechtvrij