Het schilder-boeck

Van Deucalion.

Deucalion is (soo voorseyt is) den soon van Prometheus en Climene, Pyrrha zijn huysvrouwe was de dochter van Epimetheus, en Pandora zijn rechte Nichte. Desen Deucalion hadde zijn wesen te Athenen en stichtede daer een Kerck. Men houdt voor wis, dat hy is gheweest Coning van Thessalien. Hem wort nae ghegheven, dat hy was een wijs, oprecht, eerlijck, en Godtvruchtich Mensch, en daerom den soon van Prometheus, dat is, der wijsheyt. Hy wiert om zijn deuchtsaemheyt verlost van den Seyndtvloedt, doe alle de booswichten van zijner Eeuwen vergingen. Eenighe seggen, dat hy Thessalisch^* Coningh wesende, daer in't Landt een groote watervloet is ghecomen, en hy seer sterre-wijs wesende, t'volck behieldt, t'welck hy by hem op den Parnasse-bergh vergaderde: waer op de Fabel ghebouwt van de Poeetsche Seyndtvloedt soude wesen. Nu met de eenighe behoudinghe van Deucalion en Pyrrha, wort aengewesen de ernstighe zonde-hatinghe Gods, in't ghemeen straffen der boose: ten anderen, zijn liefde en vriendlijcke genegentheyt tot den vromen: den welcken, of hy schoon toelaet, dat hem grouwlijck omvloeyen seyndtvloedighe stroomen van benautheden, en tegenspoeden deser ellendiger Weerelt, soo en ghedooght hy niet, dat hy mistroostigh en wanhopich daer in soude verdrencken, te gronde gaen oft verderven. Nu alsoo de Menschen, die nae desen ondergang op den Parnassus behouden waren, oft noch leefden, noch heel rouw, onbesneden, en verherdt waren, onwetende hoe men Godsdienst soude oeffenen: En dat sy van Deucalion en Pyrrha gheleert, en onderwesen zijnde, menschlijck, redelijck, en Godsdienstich werden te leven, wiert geseyt, dat Deucalion^* en Pyrrha van steenen Menschen hadden gemaect. Virgilius in't eerste van zijn Lantwerck, schijnt hier mede te willen seggen, dat den Mensch heel te versteent is, en te hardt op zijnen even oft selvigen Mensch, seggende:

Doe steenen eerst te werpen hier begonde
Deucalion in s'Weerelts ydel ronde,
Daer Menschen sijn van comen, t'hardt gheslacht.

* Poeetsche Seyntvloet waer op ghebouwt.

* Leerlijck aenwijs op den Seynt-vloedt en behoudenis van Deucalion.

[fol. 7r]

Als of hy seyde, ghelijck sy van steenen zijn voortcomen, houden sy altijt sulcken harden en wreeden aerdt.