Trouwe vermaninge aende christelicke gemeynten van Brabant, Vlanderen, Henegou ende andere omliggende landen

[p. 75]

Tgebet des propheten Danielis wt het IX. capittel,

In onse Duytsche sprake vvter Hebreissche waerheyt van woorde tot woorde, na den text, ende in dichte overgeset.

Op de wijse vanden C. ij. Psalm Davids.

Vers. 1.	Ten eersten Iare Darij des soons Assueri wt den geslachte der Meden, welck is Coninck gestelt geweest over het Conincrijck der Chaldeen.
2.	Ten eersten Iare zijns Conincrijcks, Ick Daniel hebbe wt de boecken verstaen het getal der Iaren, daer van het woort des Heeren was geschiet tot Ieremiam den Prophete, nopende het vervullen der verwoestingen van Ierusalem (te weten) tseventich Iaren.
3.	Ende ick hebbe mijn aengesicht tot den Heere God gewent om my te begeven tot het gebet ende tot smeeckingen met vasten inden sack ende in asschen.
4.	Ende ick hebbe gebeden den Heere mijnen God, ende hebbe my gebiecht seggende,

Lieve Heere, God almachtich,⁺
Groot, end vreeslick, sterck end crachtich,
Die getrouwe taller stondt
Onderhoudest zijn verbondt,
Ende doetst genade goe-

+ Lieve Heere du groote stercke God ende vreeslick, die houdt het verbondt ende genade den genen die hem lief hebben ende zijne geboden onderhouden.

[p. 76]

 

dich

 

 

Al den denen die ootmoedich

 

Dy lief hebben end vertrouwen,

 

Ende dijn geboden houwen.

 

 

 

⁵ Ick bekent, wy hebben waerlick

 

Veel gesondicht ende swaerlick:

 

Onrecht hebben wy gedaen

 

Ende godloosheyt bestaen,

 

Tegen dy zijnd' opgesteken

 

Wederspannich, end geweken

 

O God boven alle Goden,

 

Van dijn rechten end geboden.

 

 

 

⁶ Na tgeen dat ons de Propheten

 

Dijne dienaers lieten weten

 

End in dijn naem sloegen voor

 

Gaven wy gantz geen gehoor:

 

Twas vergeefs al wat sy seyden

 

Tot ons Coninck, Overheyden,

 

Vaders, kinders groot ende cleyne

 

End tot al tvolck int gemeyne.

 

 

 

⁷ Dy coemt alle trecht toe, Heere,

 

Ons, alleen schand end oneere.

 

Dies zijn wy te recht beschaemt

 

Die van Iuda zijn vernaemt:

 

Die Ierusalem bewonen

 

Comstich van Israëls sonen,

 

Sy zijn verd' oft na geseten

 

Hun wort niet dan schand verweten.

 

 

 

U' alle landen ende palen

 

Daer du ons doetst balling dwalen

 

Wort ons oneer aengedaen

 

Om de sond van ons begaen.

5 Wy hebben gesondicht, wy hebben onrecht gedaen, wy hebben godlooslick gehandelt, ende zijn wederspannich geweest, ende zijn afgeweken van dijne geboden ende van dijne rechten.

6 Ende en hebben niet gehoort dijne dienaren den Propheten, wat sy spraken in dijnen name, tot onse Coningen, Vorsten, ende tot onse Vaderen, ende alle tvolc vanden lande.

7 Dy, Heere, coeme recht toe, ende ons, beschaemtheyt des aengesichts alst den huydigen dach [geschiet] den mannen van Iuda ende den inwoonderen van Ierusalem, ende allen den Israeliten die naby ende die verre zijn.
In alle de landen daer duse gejaegt hebst om onse overredinge wille daer mede sy overtreden hebben.

[p. 77]

 

⁸ Heer, te recht valt dese schande

 

Op de Heeren vanden lande,

 

Op ons Vaders end ons allen

 

Die van dy zijn afgevallen.

 

 

 

⁹ Maer noch isser recht genadich

 

End barmherticheyt gestadich

 

Ia van aflaet overschot

 

By den Heer ons trouwe God

 

Al ist dat wy wederspoorich

 

Sijn geweest,¹⁰ end ongehoorich

 

S'heeren stem ons voorgedragen

 

Hebben inden wint geslagen.

 

 

 

Grootelicx hebben wy mishandelt,

 

Want wy hebben noyt gewandelt

 

In zijn Wet, die hy ons kondt

 

Self gedaen heeft door den mont

 

Der Propheten zijner knechten,

 

Om ons trowlick tonderrechten.

 

¹¹ Heel Israël heeft dijn seden

 

Ende wetten overtreden.

 

 

 

Sy zijn tsamen afgeweken

 

Ende hebben na zijn spreken

 

Niet gehoort: Daeromme wort

 

Over ons nu wtgestort

 

Desen vloeck van God besworen

 

Inde Wet, die d'wtvercoren

 

Gods knecht Moses heeft vercondicht,

 

Mits wy hebben al gesondicht.

 

 

 

¹² Dies heeft God zijn woort voldadicht,

 

Ende met het werck bestadicht,

 

Twoort dat ons zijn majesteyt

 

Van te voren had geseyt

 

Dat ons soude wedervaren,

 

Sonder dat hy soude sparen

 

Rechters, Heeren, noch Landtstaten

 

Overheyt noch Magistraten.

 

 

 

Maer hy soud' ons oversenden

8 Heer, ons coemt beschaemtheyt des aengesichts toe, onsen Coningen, onse Vorsten ende onsen Vaderen, die wy tegen dy gesondicht hebben.

9 By den Heere onsen God zijn nochtans ontfermherticheden ende vergevingen, al ist dat wy wederspannich tegen hem geweest zijn.

10 Ende en hebben de stemme des Heeren onses Gods niet gehoort,
Om te wandelen in zijne wetten welcke hy ons heeft voorgestelt door zijne dienaers de Propheten.

11 Heel Israël hebben dijne wet overtreden,
En zijn afgeweken om niet te hooren na dijne stemme.
Dies is over ons wtgestort desen vloec ende eedt die geschreven is in de wet Moses des dienaers Godes, om dat wy tegen hem gesondicht hebben

12 Ende God heeft zijn woort bestadiget dwelck hy over ons gesproken hadde, ende
Over onse stichters die ons gerichtet hebben. Als dat hy soude over ons groot ongeluck brengen, alsulcx noyt geschiet is onder den Hemel, gelijck als het in Ierusalem gebeurt is.

[p. 78]

 

Sulcken jammer end ellenden

 

Als noyt onder alle tgeen

 

Was gesien, dat Son bescheen,

 

Dwelck nu op dees onse tijden

 

Men Ierusalem siet lijden.

 

¹³ Glijck int wetboeck is geschreven

 

Dat ons Moses heeft gegeven.

 

 

 

Noch om al dees swaricheyden

 

Die ons waren voorbescheyden,

 

hebben wy dies niet te meer

 

Aengebeden God den Heer,

 

Om van onse boose daden

 

Ons te keeren in zijn paden,

 

End zijn waerheyt ende trouwe

 

Aen te mercken met berouwe.

 

 

 

¹⁴ Daerom heeft God sick vervroeget

 

End dit ongeluck toegevoeget,

 

Want de Heere wat hy doet

 

Is altoos oprecht end goet:

 

Al Gods wercken zijn rechtveerdich,

 

Maer wy hebben al tonweerdich

 

Sijne stem end woort verachtet

 

End zijn dreygen niet betrachtet.

 

 

 

¹⁵ Doch nu Heere God barmhertich

 

Die du goedich end trouhertich

 

Dijn volck wt Egipten landt

 

hebst verlost met stercker handt,

 

End een grooten naem vercregen

 

So het blijck nu talle wegen,

 

Och wy hebben sond bedreven,

 

Ende gevoert een godloos leven.

 

 

 

¹⁶ Maer o Heere ten aenschouwe

 

Dijner gerechticheyt getrouwe,

 

[Wil gen]aedlick dijne straff

 

[Ende tooren keeren] af

 

[Van Jerusalem dijn wooning,]

 

Welck is o grootmachtich Coninck

13 Navolgens dat geschreven is inde Wet Mosis.
Alle dit ongeluck is ons overcomen, ende wy en hebben niet gebeden het aengesicht des Heeren onses Gods, om ons te bekeeren van onse ongerechticheyden, ende te vertrachten dijne waerheyt.

14 Dies heeft de Heere vroeg geaect over het ongeluc, ende heeft het over ons gebracht, want de Heere onse God is rechtveerdich in alle zijne wercken die hy doet, maer wy en hebben zijne stemme niet gehoort.

15 Doch nu Heere onse God die du dyn volck wt Egipten lande gevoert hebst, met een stercke handt, ende hebst dy eenen naem gemaect sulcx als heden ten dage [blijct,] wy hebben gesondicht, wi hebben godlooslic[k] gehandelt.

16 [Heere,] nae alle [dijne gerechticheyden, laet dijnen toorne ende dijne verbolgenheyt afgekeert werden van dijne stadt Ierusalem,] (welck is) den berg dijnes heyligdoms,
Want om onser sonden wille, ende om de ongerechticheyden onser vaderen, is Ierusalem ende dyn volck tot smaetheyt geworden allen osen nagebueren.

[p. 79]

 

Den berg van dy wtgelesen

 

Tot dijn heyligdom gepresen.

 

 

 

Want om onse sond', mitsgaders

 

Om de sonden van ons vaders,

 

Die wy hebben tsamen al

 

Opgehoopt in groot getal,

 

Is nu dijn stadt wtvercoren

 

End dijn volck mits dijnen toren

 

Tot spot end schimp telcker uren

 

Allen onsen nageburen.

 

 

 

¹⁷ Doch o Heere wil nu hooren:

 

Onser God neyg doch dijn ooren

 

Tot dijns dienaers droef gebet

 

End op zijne smeecken let,

 

Dat dijn heylsaem aengesichte

 

Dijnen heyligdom verlichte

 

(Dwelck verwoestet ligt) ter eeren

 

Onses heylants ende Heeren.

 

 

 

¹⁸ Neyg dijn oor God mijner hopen,

 

Hoor doch: doe dijn oogen open

 

Aensie ons verwoesting groot

 

Merck op onsen swaren noot,

 

Aensie eenmael wt genaden

 

Dees stadt die mits dijn weldaden

 

Wort te recht dijn stadt genoemet,

 

Daer dijn naem hoog wort geroemet.

 

 

 

Want wy comen hier getreden

 

Voor dy, Heer, met ons gebeden,

 

Die wy storten met ootmoet

 

Niet om onse wercken goet,

 

Noch ten opsien oft om reden

 

Van ons eygen grechticheden,

 

Maer om dijn ontfermen goedich

 

Dwelck is groot end overvloedich.

 

 

 

¹⁹ Hoor dan, Heer, hoor onse kermen,

 

Wil dy over ons ontfermen,

17 Ende nu onser God, hoore na het gebedt dijns dienaers, ende na zijne smeeckingen. Ende laet dijn aengesicht lichten over dijnen heyligdom dwelck verwoestet is, om des Heeren wille.

18 Mijn God neyge dijn oor, ende hoore, open dijne oogen ende sie aen onse verwoestingen, ende de stadt over dwelck dijnen naem genoemt wort.
Want wy en stort[en] onse gebeden niet voor dy van wegen onser gerechticheyden, maer van wegen dijner barmherticheyden die groot zijn.

19 Heere, hoore, Heere, sy genadich, Heere vermercke ende doe het, ende wil niet vertoeven om dijns selfs wille, O mijn God, want dijnen naem wort genoemt over dijne stadt ende over dijn volck.

[p. 80]

 

Heere wil doch eens verstaen

 

End ons clachten gade slaen,

 

Houde dy niet langer stille,

 

Doe het, Heer, om dijns selfs wille

 

D'wijl dit volck end dees stadt mede

 

Dijn volck heet end dijn woonstede.