Trouwe vermaninge aende christelicke gemeynten van Brabant, Vlanderen, Henegou ende andere omliggende landen

Den Li. Psalm Davids.

Opte gemeene wijse.

1	Den oppersangmeester een Psalmliedt Davids.
2	Doe Nathan de Prophete tot hem ginck na dat hy by Bersabea geweest hadde.

³ Ontferm dy mijns, Ontferm dy mijner Heer
Mijn trouwe God, wt enckeler genaden
Wisch wt mijn sond end leelicke misdaden,
Want du bist goet end ontfermhertich seer.

⁴ Wasch my te deeg end herwasch teenegaer
Mijn boosheyt vuyl: end laets' aen my niet cleven,
Maer maeck my heer

3 Ontferm dy mijner O God na dijne goedertierenheyt, wisch wt mijne trouweloosheyden na de menichfuldicheyt dijner ontfermherticheyden.

4 Wassche my menichmael van mijne misdaet ende reynige my van mijne sonde.

[p. 81]

 

 

gants suyver ende clear

 

Van mijn misdaet,

 

end wilse my vergeven.

 

 

 

⁵ Want ick bekenn', end voel tot binnen thert

 

De leelickheyt mijns trowloos overtreden,

 

Mijn sond ligt my steets wroegend' op de leden,

 

End' onder d'oog met knaging ende smert.

 

 

 

⁶ Dy, dy alleen heb ick o Heer misdaen,

 

End voor dijn oog seer grouwelick gesondicht,

 

Op dat dijn woort rechtveerdich mach bestaen,

 

End dijn gericht voor reyn werd wtgecondicht.

 

 

 

⁷ Sie doch, ick ben een sondaer inden aert

 

Ontfangen zijnd' wt sondelicken sade,

 

Ick ben geneygt van smoeders lijf tot quade,

 

End in erfsond voldragen end gebaert.

 

 

 

⁸ Sie du hebst lief de waerheyt inden gront,

 

End een vroom hert, dies ken ick my nu schuldich

 

Te meer, dat du my oor hebst gedaen kondt

 

Dijn wijsheyt Heer, seer diep end menichfuldich.

 

 

 

⁹ Ontsondig my met Hysop nu voortaen,

 

So sal ic zijn recht suyver inder waerheyt,

 

End wassche my, So sal ic, Heer, in claerheyt

 

End witticheyt, den sneew te boven gaen.

 

 

 

¹⁰ Laet mijn hert dwelck nu van rouwe truert

 

Werden vervreugt met goede blijde tijding,

5 Want ick bekenne mijne trouweloosheyden, ende mijne sonde is gestadelick voor my.

6 Tegen dy, tegen dy alleene hebbe ic gesondiget, ende hebbe quaet gedaen onder dijne oogen, op dat du werdest bevonden rechtveerdich in dijn spreken, ende reyn in dijn rechten.

7 Sie, ic hen in ongerechticheyt ontfangen, ende mijn moeder heeft my verwarmt in sonde.

8 Sie, du hebst de waerheyt lief in het binnenste, ende hebst my wijsheit int verborgen doen verstaen.

9 Ontsondige my met Hysop, ende ick sal suyver wesen, wassche my, ende ick sal witter worden als snee.

10 Doe my vreugde ende blijschap hooren dat de gebeent

[p. 82]

 

So sal tgebeent d'welck du my hebst betuert

 

Weer teenemael verquicken met verblijding.

 

 

 

¹¹ Dijn aengesicht van mijne sonden keer,

 

End wil met my in geen gerichte treden,

 

Maer wisch heel wt mijn ongerechticheden

 

Dat sy voortaen niet en verschijnen meer.

 

 

 

¹² O Heer mijn God, mijn schepper, schep in my

 

Een suyver hert dat vroom sy sonder veynsen,

 

Een nieuwen geest die recht bestendich sy

 

Verleen my Heer, end geef my nieu gepeynsen.

 

 

 

¹³ Verwerp my niet van dijn lief aengesicht

 

Daer in geheel mijn welvaert is gelegen,

 

End wil ooc niet van mijner sonden wegen

 

Ontrecken my des heyligen Geestes licht.

 

 

 

¹⁴ Geef my wed'rom de blijschap ende vreugt

 

Van dijne heyl, end van dijn hulpe spoedich.

 

Verstercke my het hert met nieuwe jeugt

 

Mits eenen geest gewillich end vrymoedich.

 

 

 

¹⁵ Dan sal ick doen den sondaers goet beticht

 

Van dijnen will end hun dijn wegen leeren,

 

So dat sy haer gewillichlick bekeeren

 

Sullen tot dy, end volgen haren plicht.

 

 

 

¹⁶ O God, mijn God, mijn heylant seer getrow,

 

Verloss' my doch van mijne sonden bloedich,

 

Op dat mijn tong ontspringe sonder schow

 

Tot lof end prijs van dijn gerechticheyt goedich.

 

 

 

¹⁷ Doe open heer mijn lippen ende mont

 

Die anders zijn geheelick toegesloten,

 

Dan sal ick vry van herten onverdroten

11 Verberge dijn aengesichte voor mijne sonden, ende wissche wt alle mijne misdaden.

12 Scheppe my een suyver herte o God, ende vernieuwe binnen my een bestendigen geest.

13 Verwerp my niet van dijn aengesicht, ende en neme van my niet wech dijnen heyligen Geest.

14 Geef my weder de vreugde dijnes heyls, ende ondersette my met den vrymoedigen geest

15 So sal ick die afvallige dijne wegen leeren, ende de sondaers sullen sick tot dywaert bekeeren.

16 O God verlosse my van bloetschulden [du] God mijnes heyls. So sal mijne tonge dijn gerechticheyt met vreugde loven.

17 Heere open mijne lippen. Ende mijne mont sal dijnen lof vercondigen.

[p. 83]

 

Spreken dijn lof aen alle plaets end stont.

 

 

 

¹⁸ Want du en hebst geen offerhand begeirt,

 

Anders had icks ootmoedich voorgedragen,

 

Maer dy en zijn brantoffers doch niet weirt,

 

Noch du en hebst aen sulcx geen welbehagen.

 

 

 

¹⁹ Het offerhand dat Gode wel staet aen

 

Is eenen geest verslagen end vol smerte,

 

Een droef gemoet end een gebroken herte

 

En salt du niet verstooten noch versmaen.

 

 

 

²⁰ Doe Sion deugt, Sy zy dy liefgetal

 

Dat sy geniet de weldaet dijner trouwen,

 

End wil de Stadt die dy recht dienen sal

 

Ierusalem haer mueren sterck op bouwen.

 

 

 

²¹ Dan sult du heer aenveerden met een lust

 

Der danckbaerheyt rechtsinnig' offerhanden,

 

Dan salmen dy tot offer Calvers branden

 

Op dijn autaer tot dijn eer toegerust.

18 Want dy en heeft geen offerhande gelust, anders soude ickse gegeven hebben, du en hebt geen welbehagen aen brantoffer.

19 De offerhanden Gods is een gebroken geest, een gebroken ende verslagen herte salstu niet versmaden o God.

20 Doe Sion deugt na dijn goetgunsticheyt.
Bouwe op de mueren van Ierusalem.

21 Alsdan salt du lust hebben aen oprechtige offerhanden, ane brantoffer ende volcomen offer. Alsdan sullen de veerssen op dijnen altaer geoffert werden.