Verzamelde gedichten(1941)–H. Marsman

[p. 75]
De grijsaard en de jongeling   Grootsch en meesleepend wil ik leven!   hoort ge dat, vader, moeder, wereld, knekelhuis!       ‘ga dan niet ver van huis,   en weer vooral ook het gespuis van vrouwen   buiten uw hart, weer het al uit uw kamer:   laat alles wat tot u komt   onder groote en oorlogszuchtige namen   buiten uw raam in den regen staan:   het is slecht te vertrouwen en niets gedaan.       alleen het geruisch   van uw bloed en van uw hart het gehamer   vervulle uw lichaam, verstaat ge, uw leven, uw kluis.   zwicht nooit voor lippen:   samenzijn is een leugen en alle kussen verraad;   alleen een hart dat tegen eigen ribben slaat   is een zuiver hart op een zuivere maat.       zie naar mijzelf.   ik heb in mijn jeugd   mijn leven verslingerd aan duizend dingen   van felle en vurige namen, oproeren, liefdes   en wat is het alles tezamen nu nog geweest?   over hoeveel zal ik mij niet blijven schamen   en hoeveel is er dat misschien nooit geneest?’       de jongen kijkt door de geopende ramen   waarlangs de wereld slaat; zonder zich te beraden   stapt hij de deur uit, helder en zonder vrees.