Vijf versies van 'Vera'
(1962)–H. Marsman–
Auteursrechtelijk beschermd|
Regelnummers proza verbergen
| ||||||||||||||||||||||
8aant.15De kleine kamer is door een kaars slecht verlicht. De hospita schakelt om elf uur den 16 stroom uit. De kaars werpt groote, wanstaltige schaduwen op den muur en het bed. 17 Langzaam ontkleedt Vera zich, maar de dag valt niet van haar af. Vele jaren hebben 18 dien dag haar nek een weinig gebogen. 19Zij staat voor den spiegel en kamt met lange streken haar haar. Zij buigt het hoofd 20 terzijde en bekijkt haar gezicht in den spiegel: het is moe en oneindig bedroefd. Dit 21 was de eerste dag in Berlijn, dit wordt hier de tweede nacht. Waarom ging ik hierheen? 22 Waarom ging ik weg uit het dorp? En waarom precies hierheen? Ik weet het niet 23 meer, bij god, ik weet het niet meer. Ik ben zoo moe, Hans, zoo moe. Maar Hans is er 24 nu niet, hij is in China misschien? | ||||||||||||||||||||||
[pagina 47]
| ||||||||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||||||||
[pagina 48]
| ||||||||||||||||||||||
aant.1Ik ben hier alleen met Vera. Ja, ik ben zelf Vera, maar dat wil ik vergeten. Ik wil hier 2 niet met mijzelf alleen zijn. Ik wil hier met iemand samen zijn. Met jòu, Vera! Dag 3 Vera, dag lieve Vera. Maar Vera ziet Vera uit den spiegel smeekend en bijna verwijtend 4 aan; - wat wil jij van mij, bijt Vera haar toe, wat wil jij?!.... Maar plotseling toomeloos 5 schreiend fluistert zij in den spiegel tot de vrouw, die in snikken is uitgebarsten en 6 haar schreiend beziet: - Ik ben zoo bang, dat ik het langzaam verliezen zal....
7 h. marsman 7 (Wordt vervolgd) |
|