Vervolg der dichtlievende uitspanningen
(1754)–Jan Jacob Mauricius–
Auteursrechtvrij
[pagina 302]
| |
Die zich in dit slecht Saizoen Buiten alleen bleef ophouden.
Zult ge u niet haest te rug naer 's Gravenhaeg begeeven?
Eenkennig maakt het Buitenleeven:
De Boomen spreeken niet, en de Avonden zyn lang.
Het zy men 't Wilt naspoore, of Vink en Leeuw'rik vang';
Hem, die alleen daer blyst, zal haest de Tyt verdrieten.
Men kan Gezelschap hier genieten.
Dat is het rechte Zout des Leevens. 'k Blyf in Huis;
Maer ik heb Aenspraek, 'k heb Gezelschap in myn Kluis.
'k Hoor wat 'er omgaet. 'k Spreek van allerhande Zaeken,
Ik zeg het myne; ik lees. Dat kan myn' Geest vermaeken.
'k Vergeet somtyts de Onpas lykheên,
Waer door 'k geduurig wordt bestreên,
Daer 't haest gedaen zou zyn, zo 'k altoos bleef alleen.
Het Hof bevindt zich reets in 't Graeflyk Hof vol Hoven.
Wat moogt ge u al vermaek belooven!
Op twee Schouwburgen wordt gespeelt,
Somtyts in 't Itaeljaensch gequeelt.
| |
[pagina 303]
| |
Wat Plaets gaet in Plaizier ons Haegje toch te booven?
Gelukkig, die zich thans in Twéen zag verdeelt!
's Voormiddags [want gy mint ook nutter Bezigheden]
Kunt gy het Staetenhof betreeden,
Daer waeken voor het Algemeen,
En vruchtbaer uwen Tyt besteên.
Keer! keer! op dat ik zinge:Ga naar voetnoot* ô waertste myner Vrinden,
't Geluk begunstigt my, nu ge U weêr hier laet vinden!
'k Gevoel myn ongeneucht, myn' Quaelen reets verzoet,
Nu 'k U weêr in myn' Kluis ontmoet.
|
|