Vervolg der dichtlievende uitspanningen

[p. 347]

Invallende gedachten.

Wanneer men in zyn Vaderlant

Uitmuntte in aenzien, Deugt, in Gaeven en Verstant,
Of al te grooten Dienst hadt aen den Staet beweezen,
Moest men te Athene straks het ^†Ostrasismus vreezen.

Het was Uitzetten zonder schand'.

De Lettres de Cachet doen droef in Vrankryk zuchten:
Doch nimmer heeft men 't eene of 't andere te duchten,

[Godt dank!] in onzen ^*Vryen Staet.

Doch als men, wreevelig van aert, zyn' Magistraet,
Die Burgers niet altoos aen 't Recht wil overgeeven,
Gegronde Reên verschaft, en zich te buiten gaet,
Ziet men in 't Raetsbesluit, verlaet de Stadt! geschreeven,

Tot weering van een grooter Quaet.

In Vader Willems tyt is dat hier 't eerst begonnen,
Sints meenigwerf herhaelt, en nimmer, afgekeurt.
Waer de Uitgezetten om herstelling smeeken kunnen,
Weet elk. Men oordeel dus niet los en onbezonnen

Van 't geen somtyds by ons gebeurt.

† Te Siracuse wierdt het Petalismus genaemt.

* Republyk.

[p. 348]

 

Heil, braeve Burgers, heil, wil steets uw' plicht betrachten!

 

Dan zal uw' Ov'righeit U voorstaen, nooit kleinachten.

 

Preekt ooit een Stookebrant U and're Lessen voor,

 

Stopt, als Ulysses, dan het een en 't ander Oor.