Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

Colos. 3.18.

Ghy vrouwen zyt onderdanigh uwe Mannen, gelijck het behoort in den Heere, ende ghy Mannen hebt Lief uwe Vrouwen, zijt niet bitter tegen haer: want het is een seer schadelijcke klip voor het Huwelijck, als Man ende Vrouwe in bitterheydt met malkanderen te samen conserceeren.

[p. 152]

Al wat gescheyden is van een
Wort selden als het was gemeen.

AL de werelt kan met mercken,
Aen het leven, aen de wercken,
Van de man en van de vrou
Watter omgaet in de trou,
Lijt de vrou van bange vlagen,
Dunne wangen als sy dragen,
't Aengesicht een teken geeft
Of sy in veel hartseer leeft.
Wie kan bly en vrolijck wesen,
Als men leeft in duysent vresen,
Och het is een swaer verdriet
Als het ymant soo ontschiet,
Dat de man leeft ongebonden,
En geen liefde wert gevonden
Tusschen beyde 't een'ger tijt:
Maer geduerigh leet en spijt,
Dat een stroo kan hinder maken,
En ontroeren alle saken,
Ja, 't gesin alsoo verwert
Dat het vrou en kinders smert.
't Is bedroeft, wat sal ick seggen.
Wilt de saeck ten besten leggen,
Siet dat niemant u verleyt,
Dat ghy al te haestigh scheydt,
Scheyden kan u niet bevrijden,
't Geeft meer laster en meer lijden,
Lijt al wat ghy lijden kent
Eer ghy u tot scheyden went.
't Zijn voorwaer heel slechte daden,
Yder een sal u versmaden,
Wat ghy doet blijft doch gemeen,
Scheyt u nimmermeer van een.