Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

Matth. 19.9.

Ick segge u wie van sijn Huysvrou scheyt, (het zy om overspels wille) ende een ander trouwt, die doet overspel ende wie de afgescheydene trouwt die doet oock overspel.

Wie dat tot scheyden is gesint;
Zijn eygen schand en oneer mint.

VReemde grillen, sotte streken,
Siet men nu en dan uyt-breken,
Veel gemaeckte slaverny
Die men licht wel kon verby,
't Is geck dat vrou en mannen
Selfs haer van malkander bannen,
Om een woort, of om een leur,
En gaen sonder reden deur.
'k Weet niet watter noch sal groeyen,
Yder mach het wel verfoeyen,
't Is een schadelijck begin
Groote schande voor 't gesin.
't is een vleck voor al u leven,
't Kan u nimmer voordeel geven,
't Is van 't alderslimste quaet,
Als de man zijn vrou verlaet.
Dat een vrou haer gaet bereyden
Om van 't Echte bed te scheyden,
Wie het dreyght, of wie het doet,
Die ist dat de sonde voet,
Die sal Godes strenge plagen
Tot een straf oock moeten dragen,
Wie het echte bedde scheurt,
't Wort voor schendery gekeurt.
Schuwt alsulcke boose droomen,
Laetse in u sin niet komen,
Want het baert veel ongeval,
Wech te loopen is van 't mal.