Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

Prov. 21. 23.

Wie sijnen mont ende tonge bewaert, die bewaert zijn Ziele van benautheyt. Een stil-swijgende tonge, soo wel in het soet als in het suer, is een moeder van de vrede.

[p. 156]

Wt dronckenschap spruyt veel verdriet,
Het brenght oock menigh mensch op niet.

WIe geduerigh wil hanteeren,
En met drincken hem generen,
Die zijn ambacht daer af maeckt,
Licht oock uyt zijn goetje raeckt.
't Is een kancker in de trouwe,
Wie het doet 't zy man of vrouwe,
't Is een teken in der daet
Dat de saeck niet wel en staet,
Tijt verquist, en 't goet vermallen,
't Huysgesin dat moet vervallen,
Droncke vrou, en droncke man,
Daer en is geen helpen an.
Jong-gesellen wilt doch leeren
U van drinckerny te keeren,
Zijt ghy vry, of nieus getrout,
Siet dat ghy het drincken schout.
't Huw'lijck kan het niet verdrage
Want ghy sult het na beklagen,
't Past geen Jongh-man in de trou
Noch veel min een jonge vrou:
Dronckenschap kan 't al bederven
Huys en hof, en vaders erven,
Worden door den dronck verteert
Als d' ervarentheyt ons leert.
Lever, longh, en hert en sinnen,
Die verdwijnen oock van binnen
Hoe het zy, of hoe het gaet,
Dronckenschap is altijt quaet.