Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

Proverb. 20. 1.

De Wijn maeckt spotters, ende stercke dranck maeckt wilde: wie daer lust toe heeft wert nimmermeer wijs. De wagen van wellustigheyt rijt wel gemackelijck (so 't schijnt) op de breeden wegh, maer den afgront van ellende dat is haer uytganck.

Een vredigh mensche stil van aert;
Die is 't dat veel geneughte baert.

VReughde kan men hier op aerden,
Door een vreedsaem hert aenvaerden
Wie dat stil en vredigh leeft,
Veel geneught op aerden heeft.
Vrede kan den mensch vermaken,
En is nut tot alle saken,
Wie dat vredigh is van aert
Veel vermaeck en vreughde baert,
't Geeft den mensch veel soete lusten,
Zieltjes die in vrede rusten,
Naer dit leven door de doot,
Gaen in Abrams lieve schoot
O! wat is 't een heughlijck leven,
Wat een heyl kan vrede geven,
Wie dat vredigh is gepaert
Heeft een Hemel op de aerdt.
Waer geen rust is noch geen vrede
Daer zijn oock veel tegenheden,
Daer soo leeft men sonder vreught
Selden is het hert verheught.
Vrede geeft een goet vernoegen,
Kan het al ten besten voegen,
"t Is al vry een hooge deught,
Vreedsaemheyt dat baert geneught.