De rozenhof

Inhoudsopgave

1. Ter inleiding
2. Opdracht
3. [De nacht is wit; boven den donkren grond]
4. [Van alle bloemen heb ik u verkozen]
5. [Wie weet te kiezen tusschen goed en slecht?]
6. [Als mij geen nieuwe lente op aarde vindt]
7. [Heer, wat mijn verre vaderen misdeden]
8. [Wat 'k van dit leven tot Uw huis wou dragen]
9. [Hij keek niet naar paleizen en naar kerken.]
10. [Die nooit verdwaasd Uw wetten heeft geschonden]
11. [De schoone schenker, met verlegen blozen]
12. [Gij zeidet: eindelijk mocht Ik u vinden.]
13. [Vrijmoedig heb ik in Uw tuin gedwaald]
14. [Ik kan den ganschen dag van rozen zingen.]
15. [O Roos der rozen, bloeiend in Gods hof]
16. [Een hooge bouw van blauw doorschijnend glas]
17. [O lief, de roes wil nog geen einde nemen.]
18. [Dan komt de troostlooze eenzaamheid der nachten]
19. [Is liefde lijden? waarom het te sussen?]
20. [Gooi op de steenen van uw dobbelspel.]
21. [Des daags hebt Gij mijn vrede weggenomen.]
22. [De zee zwalpt op naar 't lachen van de maan.]
23. [Om U heb ik den langen dag geleden.]
24. [Ik droomde niet, of Gij waart in mijn droom.]
25. [Bliksem Uw stralenbundels hel naar mij]
26. [God, hebt Gij van ellendes land zóóveel]
27. [Die boven 't leven niet den dood verkoor]
28. [O naadrend heil, dat ik met vasten zin]
29. [De hemel donkert met een rooden schijn.]
30. [Ge ontneemt mij alle schatten, één voor één]
31. [Mijn God, ik ben zoo lusteloos en moe.]
32. [O liefde, die ik niet verloochnen wou.]
33. [Hoe achterhaal ik wat ik heb gemist?]
34. [Als ik maar weet dat ik van U bemind ben]
35. [Geboorte en dood vraagt slechts een linnen wade.]
36. [Gij zondt Uw heir van ruiters en soldaten]
37. [Ik ben vermoeid van al dit nutloos dwalen]
38. [Heer, liefde hebt Gij van mij weggenomen]
39. [Gij hebt mij zoo vermoeid naar ziel en zinnen]
40. [Gun mij toch van Uw daden rekenschap]
41. [Zij zeggen: ‘wij vergeven, maar ga heen!]
42. [Mijn kreet moet ergens aan den hemel stuiten.]
43. [Liefde, in de baan van uw oneindigheid]
44. [O vaste wetenschap, dat ginder heil is]
45. ['k Zag Uwer lippen schaduwrijke bocht]
46. [Ik huiver voor Uw schoon doorvlamd gelaat.]
47. [Offer noch offeraars hebt Gij van noode.]
48. [Wat baat mij nu mijn smachten en verlangen.]
49. [Mijn handen lagen op uw zachte haren]
50. [Ik toonde Hem den mantel van mijn leed]
51. [Of 'k wakker aan Uw ijzren greep ontkom]
52. [Een felle stip heeft mijnen blik gekruist.]
53. [Bewaar mij voor den waanzin van het recht]
54. [Of ik geleden heb? de loog der smart]
55. [Gij zijt de Zon, en ik de regenwolk]
56. [Als Gij de schelp mijns levens opensteekt]
57. [Slaap poogde machteloos mijn hart te sussen]
58. [Gelijk den wijn dronk Hij mijn zoete leven]
59. [En niemand weent, wanneer de liefdelooze]
60. [Dit is het laatste van 't ellendig leven]
61. [Hij had den hamer in Zijn hand genomen.]
62. [O, wij, gevangenen in 't grauwe leven]
63. ['t Hart, dat niet zwierf, kan nimmer thuis geraken.]
64. [O minnend hart, wil zonder klein versagen]
65. [Nooit kwam een dronk de ziel zóó duur te staan]
66. [Laat mij een strofe wezen in Uw boek]
67. [Wil mij vertroosten met Uw mededoogen]
68. ['k Weet, God vergeeft, hoe snood wij van Hem dwalen]
69. [Dit eene smeek ik U, verteerd van drift]
70. [Ik overtrad Uw wetten achteloos.]
71. [Al zijn wij van een slecht geslacht geweest]
72. ['t Is al vergeefs, al wat ik heb geleden.]
73. [Van alle dwaling die mijn hart mocht dwalen]
74. [O God, dat aardes allerschoonst gewas]
75. [Ik weet wel, dat Gij ergens wacht daar buiten.]
76. ['s Nachts gaat Gij langs de slapende gezichten]
77. [Als zorgen Uw gelaat voor ons verhelen]
78. [In levens loopgraaf zijn wij oud geworden]
79. [Aan andren gaf ik gaarne lach en lied]
80. [De rozen geurde' op wateren altaren]
81. [Dit is het wat mijn bange hart verplet]
82. [Wij hebben onze ziel niet laten vangen]
83. [O lippen, die 'k hartstochtlijk heb gekust.]
84. [Verbitterd waart gij zoo ver weg gegaan]
85. [Wie kent de koop, vóór hij de koopwaar mijnde?]
86. [Wij paaien dood niet met hem goed te noemen]
87. [Wanneer u 't bittre van dit boek verwart]
88. [Ik zag in droom uw magere karkas]
89. [O dood, dat ge u in elk van ons verbergt]
90. [Nu murmelen de beken en de bronnen.]
91. [O lijden, dat wij bevend liefde heeten]
92. [Och, dat het leven als dees avond werd!]
93. [Zij zaten breed op kussens van geloof]
94. [Besnuffel hemels heil maar onverdroten.]
95. [O God, mijn God, geef ons een weinig heul.]
96. [Ik hield mijn lippen in den nacht geheven.]
97. [Daar was geen avond of ik heb mijn oogen]
98. [Ons hart heeft menigmaal het uur geslagen]
99. [Toen ik U, vlammende eglantier, genaakte]
100. [Toen droom de hemel uwer oogen guldde]
101. [Ik lees in 't troostend boek van Uw verbonden]
102. [Wiè u beminnen moge in 't lange leven]
103. [Gij zijt een God, Die U verborgen houdt]
104. [Ik moet wel weenen, wijl Gods hand u brak]
105. ['t Was heldre nacht, de hooge hemel deinde]
106. [Gij glimlacht, wijl 'k mij in Uw schoon verheugde?]
107. [O zalige avond, de verdwaasde lippen]
108. [En in mijn droomen vormt mijn arm de bocht]
109. [Ik min de rozen en den rooden wijn.]
110. ['k Genoot de weelden van het zwaar verdriet]
111. [Schuilt er in alles wat wij lijden moeten]
112. [Toen de avond wenkte en alle sterren wonken]
113. [O, dat ik eindelijk vertrekken kon.]
114. [De jacht is open, wanneer sluit zij weer?]
115. [Hij zou mij geven wat mijn hart verkoos.]
116. [De rozen rilden, en de blanke dauw]
117. [O God, dat Ge eindelijk genadig waart!]
118. [Gij wilt niet, dat ik moedloos tot U kom.]
119. [Van alle dwalingen en alle zonden]
120. [Gij zeidet trouw: Ik wil uw broeder wezen.]
121. [Wij zijn in oorlog, help ons, sterke Strijder.]
122. [Dat deze nacht mijn droom door u bewoond werd.]
123. [Ik zal uw oogen zien, zoolang ik leef]
124. [Gij hebt mijn leven aldoor doen bezwaren]
125. [Leid mij niet in verzoeking, houd mij staande]
126. [Wanneer mijn hart voor liefde en leed bezwijkt]
127. [Gij weet het, wat mijn bloed niet waagt te zingen.]
128. [Uw schoonheid stond voor aller oog te prijk.]
129. [Die niet kan offeren, hoe zou zijn schrale]
130. [Glanzend gelaat, dat ik niet meer zal kussen]
131. [Ik kan niet loochenen, dat ik u min.]
132. [Al mag mijn leven ook te gronde gaan]
133. [Zij hebben in hun leer U opgevangen]
134. [O dwaas, die in den schoonen spiegel kijkt]
135. [Wij wisten niet van bitterheid en schrik]
136. [Het licht vlamt op in hutten en paleizen.]
137. [Of dag zich der gedachten meester heet]
138. [Hoe zoude ik ooit uw heerlijkheid vergeten?]
139. [Ook deze bloei van liefde gaat voorbij]
140. [O liefde, nu 'k de wereld moet ontzwerven]
141. [De donkerheid bedekt het schoone licht.]
142. [Neem weg het branden van ons weenende oogen]
143. [Gij kunt verlangens roepen niet meer hooren.]
144. Sluiting