Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

[p. 35]

Liedeken Van de Besnijdenisse Christi.

Stemme: O mijnen Heer! nu heb ick u ghevonden.

DEn achtsten dagh is 't Kindeken besneden,
Sijn Heyligh Bloedt daelt over ons heden,
Dat hy soo jonck aen den Vader op-draeght,
Die dese dier' offerand' behaeght:
O Sondaer! siet hoe hier al-ree de liefde blaeckt:
Waer door dit kleyne Kint naer u verlossinge haeckt:
VVeest niet benout, noch en verstout.
Van u te roepen het niet op en hout.

Komt, komt, versoeckt dit Bloedt, dat wordt vergoten,

En voor ons heeft den Hemel ontsloten,
ô Menschen! staeckt nu toch allen u vrees,
Het eeuwigh woordt is geworden Vlees,
Siet hier in eenen Stal leyt d'aldersoetste Lam,
Dat uyt den hoogen Throon om 'swerelts sonden quam,
Niet meer versint, maer nu begint

[p. 36]

 

Een rouwigh hert te brenghen by dit Kint.

 

Den weerden naem van Jesus seer verheven

 

Is 't Kindeken tot troost hier gegeven,

 

Voor die hem noemt met een suyver gemoet,

 

VVant hy sal sijn gelijck honinck soet,

 

Door kracht van desen naem,

 

Vloeyt 't minnelijck getraen,

 

Ons herte wordt verheught, als wy die roepen aen,

 

Gaet nu dan naer dees Sonne claer

 

Te Bethlehem met 't saligh nieuwe Jaer.

FINIS.