Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

Liedeken, waer in de Herders verhaelen de komste van de dry Coningen.

Stemme: Siet in 'swerelts minne.

PHilander heeft vernomen, dat dry Coningen comen,
Hier naer Bethlehems sté, daer het Kintjen Jesus lé,
Sy volgen eene Sterre, die voor gaet heel playsant,
Verschijnende soo verre, jeder in sijn Rijck en Lant.

Laet ons hier wel op letten, ick hoore de trompetten,

En d'oversoet geschal, datter is ontrent den Stal,
Wy moeten gaen bespeuren, komt mede, ende siet,
Wat daer van sal ghebeuren,
'k Meyn dat het jet vremts bediet.

Sy sijn al af geschreden, en in den stal getreden,

Jae vallen met ootmoet, dit lief kindeken te voet,

[p. 42]

 

Doen rijcke Offeranden, van Myrre, Wieroock, Gout,

 

Dat s'uyt de Ooste landen, mede brengen menigh fout.

 

Siet 't Handeken geheven, het sal den zegen geven.

 

De Koningen met vlijt, die hy daer gebenedijt;

 

Nu gaet hem neder buygen, den Goddelijcken Vorst,

 

Om soo het soch te suygen, uyt sijn Moederlijcke Borst.

 

Hoort hoe sy haer verheugen, om dese soete teugen,

 

En roepen dat het klinckt,

 

Siet den kleynen Koninck drinckt,

 

Wy sullen mede singen, sa Thiter neemt u lier,

 

En doet de Schaepkens springen

 

Rom en tom den Stal oock hier.

FINIS.