Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

Liedeken, van een begeerige Siele, om met Godt te lijden.

Stemme: Ick drinck den nieuwen most.

ALs een vernedert hert gedenckt des Heeren smert,
Die hy aen 't Cruys voor ons heeft uyt-gestaen,
VVenst desen wech oock met hem in te gaen,
En roept dan overluyt:
O Jesu! maeckt deelachtigh uwe Bruydt,
Laet my het lijden hier vernieten,
VVaer door dat gy bereyt de Croon van saligheydt.

In tegenheydt, en druck soo stel ick mijn geluck,

VVant Distelen, en Dorens sijn geplant,
Daer men passeeren moet naer 't Vader-landt,
VVwaer tusschen Roosen staen
Van liefde, die noyt en sullen vergaen,

[p. 138]

 

Maer alle s'wereltsche wellusten,

 

Eer, Rijckdom, ende staet ras met den tijdt vergaet.

 

Ick soeck te wesen kleyn, ootmoedigh, ende reyn,

 

Om soo nu een met Christo hier te sijn,

 

Die door veel lijden, ende bitter pijn

 

Den Vader heeft vereert,

 

En met exempel aen den mensch geleert

 

De tribulati' t'ambrasseeren

 

Gelijck het grootste goet, door een danckbaer gemoet.

 

Calvarien sal my vermaecken t'allen tij,

 

Op dat mijn Siel near dese aerdtsche woon

 

Beklimt het sop des Hemels Thabor schoon,

 

VVaer dat eens glorieus

 

Sullen verschijne, die victorieus

 

Sy selven komt te overwinnen,

 

Geeft my daer toe, ô Heer! u grati' meer, en meer.

FINIS.