Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

[p. 158]

Liedeken, waer in den Mensch verweckt wordt tot een af-gescheyden leven.

Stemme: Balet van Mechelen.

O Menschen! treckt naer d'eenigheydt,
Daer Jesus u verbeyt,
Gaet uyt des wereldts poel,
En schaedelijck gewoel,
't Is eenen dool-hof vol bedroch,
Sy mengelt met haer soch
Den bitteren regal,
Die 't drinckt, berouwen sal.

Men vindt de meeste vrolijckheydt

In af-gescheydentheyt:
Daer thoont Godt alle goet
Aen een suyver gemoet,
Hier springht de levende fonteyn,
Die niet en is gemeyn;
Komt nu, die sijt bedroeft,

[p. 159]

 

En van dit water proeft.

 

Die Siele, die met Godt verkeert,

 

Wordt als sijn Bruydt vereert,

 

Maeckt dan by hem u woon,

 

Soo sal hy sijnen Throon

 

In 't midden stellen van u hert,

 

Wanneer het geene smert,

 

Oft eenigh on-gheval

 

Op d'aerd' genaecken sal.

FINIS.