Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken
(1694)–Catharina van der Meulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 160]
| |
In 't eynde laet gy eenen vuylen stanck,
Die hoort naer 't vleyen, sal haest beschreyen
Het kort plesier met 't blakend vier,
Ick kies voor my de baen,
Daer Christus selver hier is door-ghegaen.
Hy quam op d'aerdtsche dal eerst woonen in den stal:
O wonder exemplaer,
Dat Godt hier heeft den Mensch gelaeten naer,
Om kleyn te weerden, en te aen-veerden
Een leven stuer voor de natuer,
En het tijdelijck goet
Ver' te verdrijven soo uyt ons gemoet!
In 't Hofken hoor ick hem met eene droeve stem
Den Vader spreken aen:
Ick bidde, laet voor by den Kelck gaen,
Dan resigneere naer u begeere,
Want mijnen wil voelt geen verschil,
Maer als men daer op let,
| |
[pagina 161]
| |
Sweet water, ende Bloedt in dit gebedt.
Is dan om mijn misdaet den Heer in desen staet,
En sou ick soecken vreught
In d'ijdelheydt van mijn teere jeught?
Neen, neen, ick scheyde sonder verbeyde,
En gaan met vlijt nu in den tijdt
Naer d'oorden triumphant,
Die van Dominicus eerst is geplant.
Door dit Heylich gesticht de wereldt wordt verlicht,
Waer op dat Godt heel was
Vertorent, en het wou doen blijcken ras,
Wanneer twee Sonen hem quam vertoonen,
Sijn Moeder soet tot haer behoet,
Soo dat het vlammich sweert
Dominicus hier met Franciscus weert.
Komt, komt, ô Jesu soet! en met u liefde voet
Mijn hert, dat dit voortaen
De schichten van den vyant weder-staen,
| |
[pagina 162]
| |
In uwe handen stel ick te panden
Mijn leven nu nu, en segh' adieu
Aen dat ons van u scheyt,
Tot dat gy my roept naer de eeuwicheyt.
FINIS. |
|