Kriekende Kriekske

[p. 106]

Rooklied.

De Betuw, de Betuw - daor gruuit de tabak,
Die brengt onze boeren veul geld ien den zak;

En daorum bezing 'k ien 'en liedje

Het rooken van stukje tot bietje.

Het rooken, 'et rooken is 'n mins zien behoud:
Wie 't duut is gezond, wie 'et volhoudt wordt oud.

As dokters er soms tegen spoken,

Dâ kumt umdâ ze eiges nie rooken.

Een piepke, 'en piepke takak ien den mond,
Dat is mien 'en teiken: 'k bin fris en gezond!

Let op maor: de zieklike maogen

Die kunnen de piep nie verdraogen.

Des mergens, des mergens met nuchtere maog -
Verdekseld, wâ mag ik zoo'n piepke dan graog;

Ook 's middags as 'k goed heb gegeten.

Goed eet ik, dâ wil ik wel weten!

Het warken, 'et warken geet flink van de hand
Zoolang maor 'en blaodje ien de piepekop brandt,

Dan tel ik gen zaoien of maoien,

Gen zwoegen met ploegen of spaoien.

Het schoften, 'et schoften nao d'arbeid is zoet,
Maor 't piepke - dâ vuul ik - gêft krachten en moed:

Het drieft uut mien ermen en beenen

As wulkskes de muujigheid henen.

[p. 107]

 

De zurgen, de zurgen verdrief 'k met de piep,

 

Al zit ik somtieds nog zoo arg ien de kniep;

 

Went ligje daorover te maolen,

 

Dan kunje er nog heufdpien bij haolen.

 

 

 

't Geheugen, 't geheugen - 't is ekfetief waor! -

 

Wordt me onder 'et rooken weer helder en klaor,

 

Dan weet ik weer wat ik veurdezen

 

Gezien heb, geheurd of gelezen.

 

 

 

De vrede, de vrede met moeder de vrouw

 

Bewaor ik, went krieg ik van haor soms 'en snauw,

 

Dan denk ik: kom laot ik maor zwiegen!

 

En 'k damp dâ de kringetjes vliegen.

 

 

 

De liefde, de liefde die viendt ook haor baot

 

Bij 't rooken daor denkt men van andren gen kwaod,

 

Gen kwaod wordt van andren gesproken -

 

Och, mochten de wiefkes ook rooken!

 

 

 

‘Het leven, 'et leven geliekt op den rook’

 

Knap man die 't gezeid hêt, went ik zeg 'et ook.

 

Nie rookend zou ik veur mien leven

 

Gen piepke tabak willen geven!