Kriekende Kriekske

Stop-middel.

Teun goeng naor stad, waor 't karmis was,

Ien 't beste zundagspak,

Met splinterneie dansschoen' aon,

En heel veul geld op zak.

Daor steet ie veur de stadspoort stil -

En krek, bij 't stof-afslaon,

Merkt ie 'en mieseraobel ding:

Zien kous is stuk gegaon.

[p. 115]

 

‘Wel afgeraozend! wâ'k daor zie...

 

Maor jong, dâ's nou 'en kruus!

 

Nee, zóó met gaoten ien de kous

 

Heurde op gen karmis thuus!’ -

 

 

 

Met dâ zien vinger aon den neus

 

Um raod en uutkomst klopt,

 

Daor valt hum 'et remedie ien

 

Dâ rooje wien goed stopt.

 

 

 

Dus gauw ien 't erste koffiehuus

 

Dâ middel geprebierd,

 

En met rieksdaolders ien de hand

 

Een flesch gekommedierd!...

 

 

 

‘Leeg is ie! - Jong, dâ's beter nog

 

As rooje aolbessen-saus!

 

Lao'k zien...kiek, stoppen duut ie nie,

 

Went 't gaopt nog ien de kous.’

 

 

 

‘Eén flesch is veuls te weinig, jao!

 

Allo, gewaogd nog ens!...

 

Leeg is ie! - Hê'k mien leven, kiek

 

Nou kumt er kriemp, warens!’

 

 

 

‘Kom, alle goeje dingen drie

 

Ik zeg: wie aonhoudt, wint

 

Al kost 'et mien 'en vette koei -

 

Dicht mot 'et, en gezwind!’

 

 

 

‘Leeg is ie! - Net zoo'k heb gezeid:

 

Die darde most 'em doen!

 

Wâ'k zie...Ik zie gen gaoten meer!’

 

(Jao, Teun, gen kous of schoen!)

[p. 116]

 

Daor zeilt ie topzwaor langs de straot,

 

Zingt zwaoiend met de pet:

 

‘Hoezee! ik heb 'en kous gestopt

 

Met wien en gen saojet!’ -

 

 

 

Wâ'n lompe boer! - Maor lomper heer,

 

Die, raozend van chagrien,

 

Veur zich de gaoten ien zien beurs

 

Onzichtbaor maokt met wien!