Kriekende Kriekske

De jaoger gefopt.

Bij 't veerhuus ien den Aonleg zat
Een heer, 'en jaoger uut de stad,
Een wiendbuul van 'et argste soort.
Hie was toezoers alleen aon 't woord,
Verkocht er leugens met den hoop:
‘Met dit geweer met dubblen loop
(Zoo zwetste ie) schiet ik nimmer mis,
't Zij haos of hoenders, wâ't ook is.
Lest zag 'k twee haozen op 'en wei,
Ze liepen as de droes zoo vlug
Eén ien 't gezicht, één ien den rug:
Poef! Paf! Daor laogen ze allebei!’ -
't Gezelschap schudde met 'et heufd
En dacht: 'en gek die dâ geleuft!
Maor Gerrit van den dooven Geurt
Kniepte efkes mond en oogen dicht
En zei toen met 'en leuk gezicht:
‘Dâ kunstje heb ik meer geheurd,
Dâ leit aon 't laojen van 't geweer!’ -
‘Aon 't laojen?...(zei verbaosd de heer)
Aon 't laojen?...Binde staopel, vent!
Nou heur ik dâ je er niks van kent!’ -
‘Wâ, niks?...(roept kwaod de leuke broer

[p. 117]

 

En gooit zien pluummuts op den vloer)

 

Dâ zou je tegenvallen, man!

 

Ik durf met ou 'en paorie ân:

 

Ik laoj - en gij met ouw geweer

 

Schiet dan gen haos ien 't leger neer!’ -

 

Meneer de jaoger uut de stad

 

Wist afgedreid nie hoe ie 't had:

 

De boer daor sprak met zoo veul klem...

 

Der kos wel iets van aon zin...hm!

 

En nog ens...hm! Toen goeng ie staon

 

En zei: ‘De weddenschap gao'k aon!’ -

 

‘Accoord! (zei Gerrit) 'k Zal publiek

 

Hier zeggen hoe ik laoj, och, kiek:

 

Ik duu ien d'eenen loop 'et kruut,

 

Ien d'andren haogel! - Daor is 't mee uut!’