Stormen en stilten

[p. 51]

Mist

Het dorp wacht nog hun wederkeer,
zee hult de grenzen in haar mist
en weeft legenden van weleer,
waarin hun doodzijn wordt betwist.

Het hart bloedt met de avond neer.
Weer heeft een dag zich vergewist
van hun verlorenheid en weer
doorbrandt het zeegeruis de mist.

Door alle oude straten gaande,
omwaaid en avondlijk als ooit,
houd ik nog eens hun leven staande.

Angstiger werd een schepsel nooit
dan dwalend door een late mist
die elke zekerheid betwist.