Stormen en stilten

[p. 54]

Lichtspoor

Lichtspoor van ogen, buiten het bereik
der zinnen, een onzichtbaar sterrenpaar
achter de ruimte, dat ik elke nacht
voel trillen in de holte van mijn hart.

Hoe diep besef ik de verlorenheid
van het voorbije, nu de avond zich
met lange vlagen eenzaamheid
rondom het huis beweegt.

Ik ben nooit zo nabij geweest
aan wat zijn sterfelijkheid niet meer
bezitten kan en nu vanuit de dood
mij zijn vergeefse heimwee overlaat.